three second memory

Δε μου αρέσει να καταφεύγω σε στερεότυπα. Όμως μπορώ να πω πως σαν Κύπριοι έχουμε κοντή μνήμη.  [Διάβαζα ένα άρθρο πριν χρόνια στα αθλητικά μιας εφημερίδας, δε θυμάμαι ποιας, για αυτό και έκτοτε το χρησιμοποιώ σαν φράση.] Έχουμε την ικανότητα να ξεχνούμε και να αγνοούμε πανεύκολα το κακό, μέχρι αυτό να μας χτυπήσει τη δική μας πόρτα.

Ο καθένας μας ξέρει από ένα παράδειγμα πρόσφατο, όταν χτύπησε αρχικά η οικονομική κρίση. Όλοι μας μιλήσαμε με το Χ, ο οποίος μας είπε για την ιστορία της Υ που την απολύσανε από τη δουλειά της με τις περικοπές και έχει χρέη και πόσο λυπότανε για αυτή, και τον επόμενο μήνα ο ίδιος Χ πήγε και αγόρασε την καινούρια μερσεντές σε δόσεις 'επειδή η διαφήμιση έλεγε πως τη μπι κλας την είχε σε προσφορά με άτοκες δόσεις' παρόλο που και ο ίδιος και όλοι γύρω του ξέρουνε πως λεφτά δεν έχει, μα η βιτρίνα βιτρίνα. [κάτι έχω με τα αυτοκίνητα και με τους κατόχους μερσεντές. sorry fellas, I'M NOT SORRY.]

*disclaimer: η όποια ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική. Besides, ποιος ονομάζει το γιο του Χ ή την κόρη του Υ; That's horrible parenting.

Έτσι ακριβώς όπως όλοι ξεχάσαμε ότι υπάρχει κρίση μέχρι να έχουμε εμείς πρόβλημα, έτσι θα ξεχάσουμε και το προχτεσινό (?) γεγονός με τον πατέρα που σκότωσε την οικογένεια του, εκτός τον [κατά ένα τυχερό τρόπο] άτυχο γιο του που τραυματίστηκε σοβαρά. Ναι. Θα το ξεχάσουμε. Και τις αλλαγές που ζητούμε από την κυβέρνηση θα τις ξεχάσουμε, γιατί δε θα γίνουν άμεσα. Ακριβώς όπως ξεχάσαμε όλοι τις διαμαρτυρίες που κάναμε για τα θύματα παιδεραστίας πριν κανένα μήνα. [Εμένα μου το θύμισε το ότι πέρασε σήμερα ο νόμος κατά της σεξουαλικής κακοποίησης, και έχω να πω ευτυχώς. Από ότι νομίζω είναι το μόνο νομοσχέδιο το οποίο -αφού πέρασε από σαράντα κύματα για το ποιος είχε πρώτος την 'ιδέα' και την 'κηδεμονία' του- (απόδειξη ότι ακόμα και για τόσο ευαίσθητα θέματα οι πολιτικάντηδές μας βάζουν πάνω από όλα το κόμμα και τη σκοπιμότητα) πέρασε ομόψηφα, και μπορώ να πω γρήγορα -σε σχέση πάντα με τα άλλα νομοσχέδια- από την ολομέλεια της βουλής.] Τις θυμάστε όλοι σας; Αμφιβάλλω.

Το ξεσηκωμό της κοινής γνώμης για τους ξένους πατεράδες που 'πήραν τα παιδιά τους σε διακοπές' στη χώρα τους και εξαφανίστηκαν, το θυμάστε; Μπα.

Το θάνατο του Γιώργου Γκουγκούρη -ήταν στο σχολείο μου αν και δεν τον ήξερα, αιωνία του η μνήμη btw- σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Μακεδονίτισσα -το οποίο έγινε κοντά στην περιοχή μου  και όμως κανένας δεν κατάλαβε- το θυμάστε; Το πώς όλοι κινητοποιήθηκαν και συζητούσαν το πώς μια βλακεία προκάλεσε το κακό; Όχι;

Όλα αυτά τα γεγονότα είναι πρόσφατα. Τα ξεχάσαμε. [Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Μα και εγώ μαζί.]

Γιατί, κατά βάθος, δε μας ενδιαφέρει. Τουλάχιστον όχι μέχρι η συμφορά να χτυπήσει την πόρτα μας, ή την πόρτα ενός ανθρώπου που αγαπούμε. Κατά βάθος, χεστήκαμε. Και για τις δολοφονίες με το G3, και για το Γκουγκούρη, και για όλα τα άλλα. 

Η αλήθεια είναι πως και εγώ δε διαφέρω. Σε θέματα που δε με επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα έχω και εγώ μνήμη χρυσόψαρου. Πάνω κάτω τρία δευτερόλεπτα.

Δε ξέρω αν υπάρχει λύση για αυτό. Δε ξέρω αν υπάρχει κάτι που θα με κάνει να ενδιαφέρομαι περισσότερο για το συνάνθρωπό μου. Ποιος θα με κάνει ενεργό πολίτη στα δεκαεφτά αν δε με μάθει κάποιος από τα πέντε μου; Αν δε μου διδάξει κάποιος τον ανθρωπισμό στα εφτά μου; Αν δε με παρακινήσει να γίνω εθελοντής στα έντεκα; 

Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις εθελοντής φυσικά. Αλλά πρέπει να το νιώθεις. Και κάποιος, είτε αυτός λέγεται οικογένεια, είτε παιδεία, είτε δε-ξέρω-και-εγώ-τι πρέπει να σου καλλιεργήσει αυτά τα αισθήματα. Δε μπορείς να είσαι εθελοντής και ιδιοτελής. Δε μπορείς να προσφέρεις αληθινά χωρίς να αγαπάς το γνωστό άγνωστο που θα μπορούσε να ήταν εσύ.

Three second memory λοιπόν. Ένα από τα τραγούδια που ανακάλυψα πρόσφατα, και αγάπησα. Ο τίτλος του περιγράφει όλο αυτό το κείμενο σε τρεις λέξεις. [Και το animation του είναι ωραίο.]

*Three second memory. 

Helps you to forget all the same and sometimes

it's what you need to move on with life again.

[Το να ξεχνάς και να αδιαφορείς κάποιες φορές είναι καλό. Ειδικά όταν πρόκειται για συναισθήματα ή καταστάσεις. Κάποιες φορές πρέπει να αγνοήσεις συναισθήματα για να προχωρήσεις μπροστά. Πρέπει να κάνεις ένα reset στη μνήμη σου, σαν χρυσόψαρο. Να ξεχάσεις τα πάντα. Για εσένα.]