radio nowhere

*ενός λεπτού σιγή για τα καημένα τα παιδιά που θέλανε να λειτουργήσουν το δικό τους sushi bar και ξέχασαν τους εξαγριωμένους πελάτες που ζητάνε τον κωδικό του ίντερνετ για να βγάλουν σέλφι με το φαΐ τους, hashtag no filter.


Ξύπνησε τότε από τη χειμερία του νάρκη, το δικό μου τερατάκι της διασημότητας. Το έκανα εικόνα: εγώ με ένα μικρόφωνο στο χέρι, με ακουστικά στα αυτιά, “είστε συντονισμένοι στη συχνότητα που κανένα ραδιόφωνο δεν πιάνει. Για όλους εσάς που δε μας ακούτε, ευχόμαστε ένα καλό υπόλοιπο της ημέρας.”

Μόλις ανάψει η κόκκινη λάμπα που γράφει “On Air” τα πάντα έχουν τελειώσει. Σηκώνεις ό,τι μοχλούς χρειάζεται και ανοίγεις το στόμα σου. Κανένας δεν θα δει τον ιδρώτα που στάζει από το πρόσωπό σου, θα ακούσουν όμως τη φωνή σου, και περιμένουν να μάθουν ποιος είσαι.

Προβολείς, κόσμος, κόκκινο χαλί, αυτόγραφα. Εσύ, αγόρι μου, είσαι rockstar. Κέρδισες τη eurovision, του χρόνου νικητής θα τραγουδάς στο Ελευθερία. Έβαλες το νικητήριο τρίποντο στη λήξη, σε λίγο θα φωτογραφίζεσαι με το κύπελλο. Εδώ που οι δεύτεροι γίνονται εθνικοί ήρωες για τους επόμενους τρεις μήνες, εσύ που είσαι πρώτος θα δυσκολευτείς; Κλείσε εισιτήρια για Λος Άντζελες. Το Χόλιγουντ μας περιμένει.

Πειρατής, μάγος, δράκος, φάντασμα, άνθρωπος. Είναι σαν συνταγή τελικά: ένα κουταλάκι της σούπας φαντασία, λίγη αγάπη, τρεις σταγόνες τρέλα - και μετά αφήνεις τη μουσική να καθυσηχάσει τον αγχωμένο εαυτό σου που αναρωτιέται αν θα καταφέρει να αρθρώσει πέντε λέξεις στη σειρά.


Δεν έγινα ο Pete Tong μέσα σε μια νύχτα. Δεν περιμένω να γίνω αστέρι. Θέλω όμως να απολαμβάνω την κάθε στιγμή που θα ακούγεται η αγριοφωνάρα μου στο αυτί αυτών που μας κάνουν την τιμή να συντονιστούν. Θέλω να απολαμβάνουν τη μουσική όσο την απολαμβάνουμε εμείς, που σήμερα αποφασίσαμε να ντυθούμε πειρατές του γλυκού νερού.



Πλέον θα μας ακούτε να μολύνουμε τα ραδιοκύματα του πανεπιστημίου, αν καταφέρνουμε να ξυπνούμε φυσικά. Και αν μεγαλώνοντας συνεχίσω να θυμάμαι, θα είναι ωραία ιστορία να λέω στα εγγόνια μου. “Καθόμασταν, που λέτε, και πίναμε τον καφέ μας, όταν μου λέει: θέλεις να κάνουμε εκπομπή στο ραδιόφωνο;”



Comments

  1. μαρέσει ο τρόπος που γράφεις, αν μιλάς και έτσι θα σε ακούω

    ReplyDelete
    Replies
    1. προτείνω να μην έχετε πολλά expectations από το επίπεδο της εκπομπής :)

      Delete
  2. Ουάλας! Μπράβο σας! Είμαι σίουρη πως εννα βάλλετε ωραίες μουσικούες! Περίμενέ με τζιαι μένα να πακετάρω για το Χόλυγουντ, καρτερά με ο Τζόνυ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. hop on, έχουμε τζαι στάση στο ΝΥ για να φάμε που τον αμερικάνικο Ζορπά -_-

      Delete
  3. να μας ενημερωσεις κι εμας! οξα εν πολλα πρωινη χαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. κανονικά σάββατο μεσημέρι. αλλά το project είναι σε παύση λόγω εξετάσεων

      Delete
  4. ααα έκαμα κι εγώ εκπομπή ως γκέρστ 2-3 φορές σε τζείν'το ράδιο του παν/μίου σας! Θέλω ίνφο, αλλά γιατί πρωί ρε γμτ; Έννα μου κάμεις αφιέρωση το τραγούδι που έπαιζε μες στην κλούβα του αυτοκινήτου εκείνο το προ-στρατού καλοκαίρι; :p

    ReplyDelete
  5. (εν και θέλεις να πω ότι το μαύρο χρώμα στα σχόλια εν βολεύκει και πολλά έννεν;;;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. τεχνικό λαθάκι την ώρα της αλλαγής theme. κάποιος είχε αρχίσει να διαβάζει 5:30 η ώρα τα ξημερώματα για να γράψει εξέταση στις 8:30. ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε. :P

      όσο για την αφιέρωση, θα μπορούσα να αφιερώσω κάτι σε πιο χαρούμενο. Το συγκεκριμένο κομματάκι που μου ζητάτε είναι λίγο πολύ blue [da ba dee].

      That is, όταν συνεχίσουμε κανονικά με τις εκπομπές. Προς το παρόν είμαστε στο καλοκαιρινό αντίστοιχο της χειμερίας νάρκης που μάθαμε στη Βιολογία αλλά έχω ήδη ξεχάσει. ^_^

      Delete
    2. Α μα παίζετε χάππι τχιούνζ; Πόμπα. Θα αναμένω στο ακουστικό μου για λεπτομέρειες!

      Delete
  6. Αγαπητέ Μπούλμπι, θες να το παίξεις Beverly High και Oh Donna!!! Λίγο το μυαλό είναι διαφορετικό, λίγο κάποιες ιδέες καίγονται, λίγο οι δημόσιες σχέσεις τονίζονται και λίγο το προφίλ σου και η ιστορία σου δεν πολλαπλασιάζονται όπως αρχικά σκέφτηκες! Καλή επιτυχία σου εύχομαι!!! Ο ποιητής σου!

    ReplyDelete
  7. Μπούλμπι καλησπέρα. Εμένα προσωπικά στο διαδίκτυο δεν μου είπε κανένας όταν πήγα να δώσω απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν, που έκανα λάθος. Σου έχω εκφράσει σκέψεις σε προηγούμενο σχόλιο από προσωπική εμπειρία (το τι κάνεις με ένα βιβλίο, το αν είσαι επιστημονικό κέντρο) που θα σε βοηθήσουν να μην μπλέξεις, να μην πελαγώσεις και να μην μπεις σε loop στα οποία συνειδητοποιήσεις μετά από 3 χρόνια ότι δεν υπάρχει άκρη. Σήμερα θα ήθελα να σε προλάβω για άλλη μία φορά. Τυχαίνει να είμαι συγγραφέας, και αυτά που γράφω, ΠΛΕΟΝ, να τα αξιολογώ, φιλτράρω, δοκιμάζω. Το είπες μόνος σου, θέλω να σε προλάβω από τον κίνδυνο του να δημιουργήσεις χάρτινους, εικονικούς κόσμους στο διαδίκτυο, οι οποίοι δεν έχουν περάσει από άλλα φίλτρα. Τυχαίνει εγώ να είμαι συγγραφέας όπως σου είπα. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις και ίσως να μην σε βοηθά η πληροφορική ότι το 75% πολλών πραγμάτων ΕΙΝΑΙ ΓΛΩΣΣΑ. Η γλώσσα που χρησιμοποιείς με πλάγια γράμματα περί ροκ σταρ, Χόλυγουντ, κόκκινο χαλί, κλπ είναι εξαιρετικά ευφάνταστη και επιεικώς, αν τα ανακοινώσεις κάπου, στη μητέρα σου, σε συνάδελφο στη δουλειά, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ. Οτιδήποτε και να θέλουμε να κάνουμε έχουμε να πληρώσουμε ένα τίμημα και να ανέβουμε σκαλοπάτια. Δεν τα έχεις ανέβει. Καλό θα ήταν στο καινούριο σου ξεκίνημα να ξεκόψεις τελείως από λογικές του να αυτοαναγορεύεσαι μόνος σου, όταν δεν έχουν προηγηθεί άλλοι. Το αν είσαι ροκσταρ και διάσημος, ξαναλέω τα παραδείγματα είναι άσχετα, δεν θα το πεις εσύ, ή τουλάχιστον όχι μόνος σου! Σπούδασε, μάθε τη δύναμη των ιδιωτικών σχολείων ειδικά στα δημιουργικά θέματα και άσε κάποια πράγματα να προηγηθούν άλλοι, όχι εσύ. Κράτησε απλώς για σήμερα το ανάποδο από αυτό που έγραψες, στο διαδίκτυο χρειάζεσαι φίλτρο. Αν εγώ ανεβάσω 200 κείμενα χωρίς να τα δει κανείς και χωρίς να τα έχω φιλτράρει, είναι ωραίο να ζω ως συγγραφέας έτσι; Κάνε ότι θες επίσημα και με τη βούλα. Για αυτό το λόγο, μιας και βλέπω ότι είσαι ανήσυχος, θα σου έλεγα κάτι το οποίο με πρόσφατη εμπειρία συνειδητοποίησα. Δεν ερμηνεύονται όλα με ένα βιογραφικό. Αν θες να αναπτυχθείς αναπτύξου. Αν κρίνω εγώ προσωπικά από τα 2 βασικά μου πτυχία και πως συνέχισα προοδευτικά αργότερα, θα σου έλεγα μην παθιαστείς με ένα χαρτί. Αν πας σε γραφεία γιατρών πχ θα δεις τοίχους με 15 διπλώματα, από σεμινάρια και από ειδίκευση στην ειδίκευση. Δεν γίνονται όλα με ένα χαρτί πόσο μάλλον με το καταρχήν της δικής σου ηλικίας. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις και θα τα λέμε!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

josh #0: son of a dragonslayer

μαύρες kitkat