you're in the army now, son: ..ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα [#3]
ορκίζομαι επισήμως
ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα
θα σέβομαι το σύνταγμα
και τους συνάδοντες με αυτό νόμους
και ότι θα αγωνίζομαι
για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας
και της εδαφικής ακεραιότητας
της δημοκρατίας της κύπρου.
ΟΡΚΙΣΘΕΝΤΕΣ, ΑΤΕΝΟΣ.[...]
ΠΛΗΝ ΕΝΟΠΛΩΝ, ΚΑΛΥ *μηχανικά το χέρι βρίσκει το μπερέ κάτω από την αριστερή μασχάλη*
ΦΘΕΙΤΕ.
και χειροκροτήματα που διαλύουνε το στάδιο οι περήφανοι γονιοί και συγγενείς και φίλες. Ο γιος μου. Ο λεβέντης μου. Ορκισμένος. Στρατιώτης.
Ποτέ δεν ήμουν υπερασπιστής του τριπτύχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Μα την παρασκευή εκείνη κάτι είχε αλλάξει. Έστω προσωρινά.
Τι ένιωθες, πρώην νεοσύλλεκτε, όταν μαζί με χίλιους εφτακόσιους συνομήλικούς σου φώναζες τον όρκο; Τι έκανε, πρώην νεοσύλλεκτε, όσο προπονημένος στην πλήρη ακινησία και να ήσουνα, το σώμα σου να τρέμει ολόκληρο ουρλιάζοντας τα λόγια του;
Τόσοι ορκίστηκαν μαζί μου και δεν είδα κανένα γύρω μου να τρέμει σαν εμένα. Ίσως είναι το ότι πιστεύουμε πως η φρουρά μας δεν είναι αξιόμαχη, ίσως είναι το ότι είμαστε φυγόπονοι και περιμένουμε μετάθεση σε ένα τάγμα όπου θα καθόμασταν περισσότερο από το ότι θα κουραζόμασταν. Ίσως είναι η άγνοια μας έστω κι αν στην καταγωγή θεωρούμαστε πρόσφυγες. Ίσως.
Μα όταν ορκιζόμουν ενώπιον θεού ή όχι και ανθρώπων ένιωσα κάτι το διαφορετικό. Κάτι ανώτερο να με ταρακουνά. Δε μπόρεσα να ελέγξω το σώμα μου. Ορκίστηκα πίστη στην πατρίδα μου, αφοσίωση στην κύπρο, αφοσίωση στο βορρά που άλλοι μας κρατάνε, αφοσίωση στο χωριό των προγόνων μου που ποτέ δεν αξιώθηκα να γνωρίσω, αφοσίωση στον αγώνα για επιστροφή. Ορκίστηκα να τιμήσω τους τάφους αυτών που πέθαναν για να ζήσω σήμερα εγώ. Ορκίστηκα να πατήσω με τα δικά μου άρβυλα στο χωριό εκείνο και στον Απόστολο Αντρέα ακόμα, ή να με φέρουν πίσω ήρωα.
Εσύ τι ένιωθες όταν ορκίστηκες, αδερφέ;
ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα
θα σέβομαι το σύνταγμα
και τους συνάδοντες με αυτό νόμους
και ότι θα αγωνίζομαι
για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας
και της εδαφικής ακεραιότητας
της δημοκρατίας της κύπρου.
ΟΡΚΙΣΘΕΝΤΕΣ, ΑΤΕΝΟΣ.[...]
ΠΛΗΝ ΕΝΟΠΛΩΝ, ΚΑΛΥ *μηχανικά το χέρι βρίσκει το μπερέ κάτω από την αριστερή μασχάλη*
ΦΘΕΙΤΕ.
και χειροκροτήματα που διαλύουνε το στάδιο οι περήφανοι γονιοί και συγγενείς και φίλες. Ο γιος μου. Ο λεβέντης μου. Ορκισμένος. Στρατιώτης.
Ποτέ δεν ήμουν υπερασπιστής του τριπτύχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Μα την παρασκευή εκείνη κάτι είχε αλλάξει. Έστω προσωρινά.
Τι ένιωθες, πρώην νεοσύλλεκτε, όταν μαζί με χίλιους εφτακόσιους συνομήλικούς σου φώναζες τον όρκο; Τι έκανε, πρώην νεοσύλλεκτε, όσο προπονημένος στην πλήρη ακινησία και να ήσουνα, το σώμα σου να τρέμει ολόκληρο ουρλιάζοντας τα λόγια του;
Τόσοι ορκίστηκαν μαζί μου και δεν είδα κανένα γύρω μου να τρέμει σαν εμένα. Ίσως είναι το ότι πιστεύουμε πως η φρουρά μας δεν είναι αξιόμαχη, ίσως είναι το ότι είμαστε φυγόπονοι και περιμένουμε μετάθεση σε ένα τάγμα όπου θα καθόμασταν περισσότερο από το ότι θα κουραζόμασταν. Ίσως είναι η άγνοια μας έστω κι αν στην καταγωγή θεωρούμαστε πρόσφυγες. Ίσως.
Μα όταν ορκιζόμουν ενώπιον θεού ή όχι και ανθρώπων ένιωσα κάτι το διαφορετικό. Κάτι ανώτερο να με ταρακουνά. Δε μπόρεσα να ελέγξω το σώμα μου. Ορκίστηκα πίστη στην πατρίδα μου, αφοσίωση στην κύπρο, αφοσίωση στο βορρά που άλλοι μας κρατάνε, αφοσίωση στο χωριό των προγόνων μου που ποτέ δεν αξιώθηκα να γνωρίσω, αφοσίωση στον αγώνα για επιστροφή. Ορκίστηκα να τιμήσω τους τάφους αυτών που πέθαναν για να ζήσω σήμερα εγώ. Ορκίστηκα να πατήσω με τα δικά μου άρβυλα στο χωριό εκείνο και στον Απόστολο Αντρέα ακόμα, ή να με φέρουν πίσω ήρωα.
Εσύ τι ένιωθες όταν ορκίστηκες, αδερφέ;
τζι εγώ έτσι ένιωσα πριν 23 χρόνια που ορκίστηκα. μεν σου πω τζαι πιο φανατικά. στο σταυροβούνι, ειδικές δυνάμεις. είμαστε γεννημένοι για τον πόλεμο. πολεμούμε να το αποβάλουμε.
ReplyDeletewell, εγώ είμαι σταυροβουνιώτης μόνο στο κεν. κατά τα άλλα είμαι τακκωμένος πεζικανός φυλακίων της γραμμής. γεννημένος για τον πόλεμο εν είμαι. -αλλά το μαχητόσημο το μπλε επιάμεν το :3-
Deleteαλλά τζαι μόνο στη σκέψη ότι σε πιθανό πόλεμο, το πολυβόλο μου τζαι εγώ εννα πρέπει να σώσω γενικότερα την κύπρο τζαι ειδικότερα τους δικούς μου, νιώθω περήφανος. περήφανος που με εμπιστευτήκαν για να μεν πεθάνουν.