you're in the army now, son: ένα γράμμα για ένα ανθυπολοχαγό [#2: 2+2=5]
κύριε ανθυπολοχαγέ,
αρκετά με τις αναφορές επί αναφορών. Λίγα λόγια κι από ψυχής γιατί οι καρδιές, το συγγνώμη και το ευχαριστώ δεν υπάρχουνε στο στρατό.
Οι μέρες μου στο κεν τελειώνουν και δε ξέρω τι πρέπει να κρατήσω, να θυμάμαι και να ξεχάσω. Τις προσοχές και τις ημιαναπαύσεις τις συνήθισα σαν το ποδήλατο. Το όπλο πώς στήνεται θα το ξαναμάθω. Το πώς να σκοπεύω θα το ξανανακαλύψω αν χρειαστεί. Τι θα μείνει άλλο εκτός από μνήμες και στιγμές και καμένα χέρια από κάμψεις στην καυτή άσφαλτο;
Τι θα μείνει εκτός από τη σιωπή μετά από το υμήσια κλίση επί δε-ξιά και το θέσεις για κάμψεις-λάβατε που ακολουθούσε;
Τι θα μείνει εκτός από το σεβασμό για τα πρόσωπα που τον άξιζαν;
Λοιπόν, ευχαριστώ κύριε ανθυπολοχαγέ.
Γιατί κατάλαβες από την αρχή πως εδώ που υπηρετούμε δύο και δύο κάνουν πέντε.
Γιατί έμαθες τα ονόματα των τριάντα κωλόνεων που σου αναθέσανε και ούτε καν καταδρομείς δε θέλανε να γίνουν.
Γιατί ήσουν αυστηρός εκεί που έπρεπε και χαλαρός εκεί που μπορούσες.
Γιατί μας κέρδισες με ΕΚΕΙΝΗ τη φωνή 'έεεεενα-δύο--τρία' και το παρουσιαστικό σαν το γκούφι.
Γιατί δε χρειάστηκε να μας απειλείς, να μας φωνάζεις συνθήματα και ηθικά ακμαιότατα, να μας γυμνάζεις μέχρι τελικής πτώσεως -αν και για τα κυβικά μου ήταν αρκετά δύσκολη- για να υπακούμε.
Κέρδισες το σεβασμό μας σεβόμενος μας.
Αύριο θα σηκώσω το χέρι μου χαιρετώντας τον παλιό νεοσύλλεκτο ψάρακα και μαζί και όλες τις στιγμές που έμειναν στο σταυροβούνι που τόσο αγάπησα να μισώ.
Με μια ματιά σκληρή, ψαρωτική όσο γίνεται, γεμάτη μίσος, σε στάση προσοχής, πλήρης ακινησία, στήθος έξω, βλέμμα ψηλά, σηκώνοντας το χέρι στα δεξιά του μπερέ ώστε να κοιτάζει το εθνόσημο, έτσι θα φωνάξω σιωπηλά το ευχαριστώ που αξίζει σε ένα τέτοιο άνθρωπο. Έτσι θα στείλω το δικό μου μήνυμα, ένα γράμμα για ένα ανθυπολοχαγό.
Μ' αληθινή εκτίμηση και σεβασμό,
νεοσύλλεκτος -ακόμα- στρατιώτης,
μπούλμπι.
[edit: το κείμενο έπρεπε να δημοσιευθεί την πέμπτη αλλά είχαμε κάποιο πρόβλημα με το auto publishing. Έτσι, το τελευταίο part για την ορκομωσία θα δημοσιευθεί τη μέρα που παρουσιάζομαι στη μονάδα μου,δηλαδή δευτέρα, θεού ή όχι, μπούλμπιου θέλοντος και autopublishing επιτρέποντος.]
Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα πλάσματα που θωρείς ότι αξίζουν το σεβασμό σου, που μπορούν να σε κερδίσουν ακόμα τζαι υπό έτσι συνθήκες.
ReplyDeleteΚαλή συνέχεια.
υπήρχαν, υπάρχουν τζαι θα υπάρχουν. άτομα που αξίζουν το σεβασμό μου είναι γενικά τζείνα που σκέφτονται out of the box τζαι συμπεριφέρονται κόντρα στην υπάρχουσα νοοτροπία, χωρίς να γίνονται προκλητικοί.
Deleteστο στρατό, καθώς όλα εν μια διαταγή χωρίς λογική, τα λογικά άτομα τζαι τα άτομα που σε σέβονται αξίζουν σεβασμό.
thanks:)
τζαι μάλιστα αξίζουν πιο πιο πολλά τον σεβασμό που τους άλλους που εν έξω.
ReplyDeleteακριβώς γιατί ξέρουν την κατάσταση. Πόσο μάλλον όταν είσαι αστέρας καταδρομών, που σημαίνει ότι εν επήες απλά για τη σίγουρη δουλειά στο δημόσιο αλλά τραβά σε τζαι κάτι άλλο.
Delete