you're in the army now, son: στο επανιδείν
The early bird gets the worm λένε οι εγγλεζομαθείς και έχω να πω πως μόνο early bird δεν ήμουν. Ούτε early γιατί είμαι αργός και διστακτικός, μα ούτε bird -εκτός ίσως από free bird- λόγω μεγέθους. Ξανακοιτάζοντας στα γρήγορα τα σχολικά χρόνια, αλλά και τον προηγούμενο μήνα, βλέπω πολλές ευκαιρίες. Χαμένες ευκαιρίες. Μια μέρα είναι αρκετή για να χάσεις. Το παιχνίδι δεν περιμένει εσένα να είσαι ο διαιτητής του. Ο χρόνος περνά και εσύ μένεις πίσω και μετά σκέφτεσαι.
Τον προηγούμενο μήνα όμως εκτίμησα τη φιλία, και την καλή παρέα. [Αυτή που είναι ανοικτή στις σκέψεις μου καμωμένες από φαιά ουσία και βιτριόλι.] Και κατάλαβα πως είναι επιτέλους καιρός να αρχίσω να εκτιμώ τον εαυτό μου λίγο περισσότερο.
Την ώρα που θα το διαβάζετε αυτό -το κείμενο γράφτηκε τη νύχτα και δημοσιεύεται την ώρα που υποχρεούμαι να παρουσιαστώ- έχω ήδη γυρίσει μια ακόμα νέα σελίδα, έχω πλέον εισέλθει σε μία ακόμα μούχλα. [όχι μόνο για το μισητό χρώμα της παραλλαγής] Εθνική Φρουρά. Εθνική οκέι. Φρουρά ας πούμε. Μα θα το βιώσω καλύτερα. Και εσείς μαζί μου.
Θα λείπω από το μπλογκάκι. Μα υπόσχομαι πως θα γυρίζω συχνά πυκνά. Να διαβάζω ό,τι έχασα. Να πυροβολώ wannabe-έξυπνα σχόλια συχνά πυκνά. Να συνεχίσω να αδειάζω τον εμετό μου για τα κακώς κείμενα, να μοιράζομαι χαρές και λύπες ιντερνετικά, να γράφω και κανένα [ο οποιοσδήποτε θεός πιστεύετε ή όχι να το κάνει] αστείο. Θα είμαι μακριά και εδώ.
Και μπορεί [μπορεί και όχι, πιθανότερο σενάριο πάντα] να με πεθυμήσετε. Εσείς, οι δικοί μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου γενικά. Και εγώ θα με πεθυμήσω. Γιατί ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Το ποτάμι κυλάει.
In other news, το crewcut νομίζω μου πάει, ή έτσι μου είπαν. Όσοι με γνωρίζετε irl ή φεισμπουκικά θα δείτε κάποτε καμιά φωτογραφία μου, το γλόμπο που έγινε πραγματικά γλόμπος. Είμαι ένα βήμα πιο κοντά στο alter ego μου. =]
Κλείνω με ένα τραγούδι των στάτους κβο το οποίο θυμάμαι έπαιζε μια χειμωνιάτικη νύχτα. Το τραγούδαγα με μια παράφωνη ποτισμένη με γύρο βοδινό και κοκακόλα φωνή στο καπό παρέα με ένα σίδερο και ένα λουκάνικο -όχι στρατιωτικό- της πισίνας. Το θυμάστε και εσείς. Γιατί αυτό θα μείνει. Οι μνήμες και οι στιγμές.
Have fun, you two.
Στο επανιδείν παιδιά. So long για τους εγγλεζομαθείς.
Τον προηγούμενο μήνα όμως εκτίμησα τη φιλία, και την καλή παρέα. [Αυτή που είναι ανοικτή στις σκέψεις μου καμωμένες από φαιά ουσία και βιτριόλι.] Και κατάλαβα πως είναι επιτέλους καιρός να αρχίσω να εκτιμώ τον εαυτό μου λίγο περισσότερο.
Την ώρα που θα το διαβάζετε αυτό -το κείμενο γράφτηκε τη νύχτα και δημοσιεύεται την ώρα που υποχρεούμαι να παρουσιαστώ- έχω ήδη γυρίσει μια ακόμα νέα σελίδα, έχω πλέον εισέλθει σε μία ακόμα μούχλα. [όχι μόνο για το μισητό χρώμα της παραλλαγής] Εθνική Φρουρά. Εθνική οκέι. Φρουρά ας πούμε. Μα θα το βιώσω καλύτερα. Και εσείς μαζί μου.
Θα λείπω από το μπλογκάκι. Μα υπόσχομαι πως θα γυρίζω συχνά πυκνά. Να διαβάζω ό,τι έχασα. Να πυροβολώ wannabe-έξυπνα σχόλια συχνά πυκνά. Να συνεχίσω να αδειάζω τον εμετό μου για τα κακώς κείμενα, να μοιράζομαι χαρές και λύπες ιντερνετικά, να γράφω και κανένα [ο οποιοσδήποτε θεός πιστεύετε ή όχι να το κάνει] αστείο. Θα είμαι μακριά και εδώ.
Και μπορεί [μπορεί και όχι, πιθανότερο σενάριο πάντα] να με πεθυμήσετε. Εσείς, οι δικοί μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου γενικά. Και εγώ θα με πεθυμήσω. Γιατί ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Το ποτάμι κυλάει.
In other news, το crewcut νομίζω μου πάει, ή έτσι μου είπαν. Όσοι με γνωρίζετε irl ή φεισμπουκικά θα δείτε κάποτε καμιά φωτογραφία μου, το γλόμπο που έγινε πραγματικά γλόμπος. Είμαι ένα βήμα πιο κοντά στο alter ego μου. =]
Κλείνω με ένα τραγούδι των στάτους κβο το οποίο θυμάμαι έπαιζε μια χειμωνιάτικη νύχτα. Το τραγούδαγα με μια παράφωνη ποτισμένη με γύρο βοδινό και κοκακόλα φωνή στο καπό παρέα με ένα σίδερο και ένα λουκάνικο -όχι στρατιωτικό- της πισίνας. Το θυμάστε και εσείς. Γιατί αυτό θα μείνει. Οι μνήμες και οι στιγμές.
Have fun, you two.
Στο επανιδείν παιδιά. So long για τους εγγλεζομαθείς.
Καλή θητεία Γλόμπε και καλή υπομονή!
ReplyDeleteΕσυγκινήθηκα που το ποστάρεις την ώραν που παρουσιάζεσαι. Είναι σαν να ... μας έχεις δίπλα σου. Ναι σκέφτηκα κι εγώ ότι τώρα έγινες ένας πραγματικός γλόμπος! Εμείς εδώ θα είμαστε! Ξαναπέρνα!
ένιωθα υπόχρεος να σας έχω δίπλα μου σε μια τόσο σημαντική στιγμή. έχω συνηθίσει να σας γράφω για ό,τι με απασχολεί
DeleteΟι παραπάνω Κυπραίοι που ξέρω εχουν καλές φιλίες που "σειράδες" στο στρατο. Τουτο ισως να εν το μονο θετικο. Υπομονη και ευχομαι να περάσει γρήγορα ο καιρός.
ReplyDeletetrue that. άκουσα πολλές φορές για φιλίες στο στρατό, τζαι διαπιστώνω το ο ίδιος. λόγω του ότι περνούμε με τους άλλους μια νέα φάση στη ζωή μαζί, τζαι βοηθούμε ο ένας τον άλλο στις δυσκολίες, δημιουργείται ένας δεσμός δυνατός που καταλήγει να γίνεται φιλία, τζαι ότι αξίζει μένει.
Deleteτζαι τούτο γράφω το just 15 days in.
Το τραγούδαγα με μια παράφωνη ποτισμένη με γύρο βοδινό και κοκακόλα φωνή στο καπό παρέα με ένα σίδερο και ένα λουκάνικο -όχι στρατιωτικό- της πισίνας. Το θυμάστε και εσείς. Γιατί αυτό θα μείνει. Οι μνήμες και οι στιγμές.
ReplyDeleteΕξέχασες τη ψάθα. :p
Καλός πολίτης που λαλούσιν, τζαι επικοινώνα α!
νομίζω εν ίσhε ψάθα, έεενιγουει.
Deletethanks, εννα επικοινωνώ όταν μπορώ=]
Καλή θητεία dude τζαι θα σου δώκω μιαν συμβουλή που μου έδωκεν κάποτε κάποιος τη νύχτα πριν να καταταγώ. Είπεν μου το εξής: "Να παίζεις τον μισόπελλον. Ό,τι σου λαλούν να λαλείς μάλιστα αλλά να μεν κάμνεις τίποτε. Αν παίζεις τέλλια πελλόν εννα φουλάρεις φυλακή, αν κάμνεις τα πάντα θα σε εκμεταλλεύκουνται ως τζιαμέ που εν πάει. Τζαι να θυμάσαι πως όσα λλιόττερα ξέρουν ότι ξέρεις, τόσον το καλλύττερον..."
ReplyDeleteΕιδικά τούτον το τελευταίον έζησα το που πρώτον σιέριν. Διότι όταν οι υπόλοιποι "σειράες" εππέφταν τζι ετζοιμούνταν, εγώ που ήμουν "κκομπιουτεράς" έπρεπεν να είμαι πας σε έναν κωλοκομπιούτερ να γράφω μαλακίες που έκοψεν η κκελλέ ενός μόνιμου
ευχαριστώ για τη συμβουλή. κάτι παρόμοιο μου είχαν πει τζαι εμένα.
Deleteδαμέ μπορώ να χρησιμοποιήσω τζαι μια φράση που εδιάβασα στο λογοτεχνικό βιβλίο της πρώτης λυκείου, μαουτχάουζεν, τζαι άλλαξεν τον τρόπο που σκέφτομαι. ήταν ένας τσέχος συγκρατούμενός του αν θυμούμαι καλά, τζαι είπεν του σε γενικές γραμμές, αν δε δημιουργήσεις μια κρούστα τρέλας γύρω από το μυαλό σου δε θα το κρατήσεις ζωντανό.
για το στρατό ισχύει pretty much το ίδιο. γι' αυτό προσπαθώ να γεμίσω ταυτόχρονα γεμιστήρες του g3 τζαι πολλή υπομονή.
τζαι ναι, εμάθαν με τζαι εμένα ότι ήμουν κομπιουτεράς. but more on that στο ποστ που εννα ακολουθήσει.
Εκάλυψε με ο Ινβ. Επίσης, να ακούεις. Θα ακούσεις του κόσμου τις μαλακίες, αλλά να ακούεις. Ο κόσμος θέλει να ακούεται. Εννά καταλάβεις τι θέλω να πω σύντομα.
ReplyDeleteΆτε καλή αρχή.
ήδη καταλαβαίνω sir. όσο ο άνθρωπος χρειάζεται την ανθρώπινη επαφή τόσο θέλουμε να ακούμε τζαι να ακουόμαστε.
Deleteμαλακίες ήδη άκουσα αρκετές. τζαι επαναλαμβάνω, 15 μέρες είμαι μέσα ακόμα. έχω πολλά ακόμα να συναντήσω στους επόμενους 13 μήνες.
ευχαριστώ=]
Καλή θητεία γλόμπος! Θα περασεί και αυτό που θα πάει?
ReplyDeleteευχαριστώ!
Deleteείπαμε. οπλίζομαι με υπομονή.
λοιπον λοιπον. εγω εξεκινησα να γραφω λιγο πριν καταταγω παντως ρε.
ReplyDeleteσυμφωνω με τα παιθκια που σου παρατζειλαν πιο πανω.
μεν εσιεις εννοια, εννεν αναγκη να χαθεις που δαμεσα αν το θελεις λογω στρατου.
καλη θητεια τζιε που μενα!
εννα εξηγήσω σε ποστ κάποτε την ιστορία του πώς επροέκυψε το blogging για εμένα. for the moment, έχω να πω πως [εν θέλω τουλάχιστον] εν θα εγκαταλείψω το γράψιμο. εν κάτι που με γεμίζει, ίσως τζαι βοηθά με.
Deleteευχαριστώ")