human leather shoes for crocodile dandies

* Ένας σοφός κάποτε είπε, μην αναβάλλεις για αύριο κάτι που μπορείς να μην κάνεις ποτέ.

“Γράφεις αύριο; Δεν έχεις ανοίξει βιβλίο; Δεν έχεις ξαναδεί τον καθηγητή σου; Υπέροχα!” είπε το μυαλό πριν βγει εκτός λειτουργίας. Ας ανοίξουμε τις σημειώσεις. Μη ντετερμινιστικά αυτόματα. Ορισμός. “Έχεις προσέξει ποτέ πόσες ρωγμές έχεις στο ταβάνι; Θέλω να φάω. Τι να κάνουν άραγε οι φίλοι σου;” είπε και διέταξε το μυαλό. Διαβάζοντας βαριεστημένα ό,τι ποστ βρεθεί στο δρόμο σου καταλαβαίνεις πως ήσουν μέσα πριν περίπου ένα λεπτό. Τίποτα καινούριο, τίποτα ενδιαφέρον. “Εμείς τα 90s kids βγαίναμε έξω στις αλάνες και παίζαμε ποδόσφαιρο μέχρι να νυχτώσει και να αρχίσει να φωνάζει η μάνα μας και να μας μαλώσει που γυρίζαμε στο σπίτι με σκισμένα ρούχα. Τι ωραία που ήταν τότε. Like και share.”

Δε ξέρω τι αναμνήσεις έχουν από το δημοτικό οι εικοσάχρονοι νοσταλγοί της παιδικής ηλικίας των social media. Εγώ πάντως τρία πράγματα θυμάμαι από το δημοτικό. Ένα, εκείνο το αξέχαστο μπιτάκι “φυτέψτε δέντρα στην πλαγιά εκεί να πρασινίσει όλη η γη”. Δύο, το κόλλημα που φάγαμε όλοι στο σχολείο με ένα παιχνίδι με έναν αλιγάτορα που δε ξέρει να κολυμπάει και θέλει να σώσει τη φίλη του. Τρία, κάτι ασκήσεις που κάναμε στα Ελληνικά, κύκλωσε το διαφορετικό και χώρισε τις λέξεις σε κατηγορίες.

Σαν δάσκαλος που σέβεται τα ξένα παιδιά που του έδωσαν να μεγαλώσει, θα σας βάλω μια άσκηση. Απρόοπτο, παίδες. Μολύβι και χαρτί. Οι σημειώσεις κλειστές. “Χωρίστε τις παρακάτω φράσεις στο είδος που ανήκουν: ερώτηση ή διαταγή;”

“Αν ήσουν αόρατος θα καταπατούσες το νόμο;” ρωτά ο καθηγητής. Ίσως. Ζώα είμαστε, να επιβιώσουμε θέλουμε. Η ερώτηση εδώ είναι, τώρα που το μανδύα του Χάρι Πότερ δεν τον έχουμε, τώρα που τραβάμε βίντεο καταπατώντας το νόμο, φωτογένεια έχουμε;

Αλήθεια, εσύ πώς θα διάλεγες να χαραμίσεις τα δεκαπέντε λεπτά φήμης που ο Warhol λέει πως σου αναλογούν; Θα ανακαλύψεις κάτι; Θα τραγουδήσεις; Θα σώσεις τον κόσμο; Ή θα κάνεις απλά φασαρία, σαν παρέα που πάει στο καρναβάλι της Λεμεσού; Ερώτηση.

Και μια που είμαστε στο θέμα. Φέτος στα καρναβάλια εγώ θα ντυθώ κολοκυθομάλλης Τραμπ. Της μόδας είναι, orange is the new black. Eίναι και επίσημα πρόεδρος των ΗΠΑ και τα βίντεο από το καθετί που αποφασίζει να πει γεμίζουν πλέον το facebook λίγο περισσότερο από ότι το κινητό μας με μηνύματα “απόψε όλοι μπουάτ”. Φέτος στα καρναβάλια δε θέλω να δω άλλες cringeworthy Harley Quinn. Διαταγή.

“Δεν αντέχω άλλο, πάμε για ύπνο”, άρχισε να παραπονιέται πάλι. Ψάχνεις τον τρόπο να κάνεις το μυαλό σου να υπακούσει; Καφές και Caravan Palace, η μυστική μου συνταγή της αποτυχίας, γνωστό και ως “πώς να γίνεις εξπέρ μέσα σε μια νύχτα”. Ο νους όμως, σαν μωρό του νηπιαγωγείου που έχασε τα παιχνίδια του στην αμμοδόχο, αρνείται να σταματήσει χωρίς να περάσει το δικό του. “Φυτέψτε δέντρα στην πλαγιά εκεί, να πρασινίσει όλη η γη.” Μια γουλιά καφέ ακόμα. Σφυρίζοντας, συνεχίζω. “Χωρίστε τα παρακάτω αυτόματα στο είδος που ανήκουν: DFA ή NFA;”