node*

Από τοσοδούλικο ήμουνα αδικημένο. Όταν οι άλλοι παίρνανε δυο και τρία και τέσσερα (παιδιά) ΔΩΡΑ εγώ ο κατούρης έπαιρνα για δώρο ένα σάκο του μποξ για να βγάζω τα νεύρα μου γιατί ένα δώρο θα έπαιρνα πάλι για Χριστούγεννα και γενέθλια. Πείτε μου, σε τι φταίω που ο Τζίζας αποφάσισε να γεννηθεί μια μέρα μετά από το μέγα μπούλμπιο τον γλόμπο;   Παίζει πλέον το σενάριο να ήταν συνομωσία των τροϊκανών για να είμαι οικονομικός, και απορώ γιατί δεν έχουνε παραπονεθεί ακόμη τα τζάμπο και ο Στεφανής. ΞΥΠΝΑΤΕ ΟΡΕ ΣΑΣ ΤΡΩΝΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ! Πότε έφτασα εδώ; πότε γεννήθηκα κι ο γιατρός επέμενε να κάνουνε εξορκισμό στο μαύρο τερατάκι που βγήκε από την κοιλιά της μάνας μου; πότε έριξα για πρώτη φορά το χριστουγεννιάτικο δέντρο φωνάζοντας τίμπερ; (οι τζιχαντιστές ισχυρίζονται πως φώναζα αλλάχου άκμπαρ αλλά δεν ισχύει) πότε άκουσα για πρώτη φορά το καλιφορνικέισιοοοοοοο; πότε τέλειωσα το σχολείο και μπήκα στα γκίνες για την πρώτη οικολογική λάμπα απόφοιτο ανώτερης εκπαίδευσης; πότε φόρεσα χακί...

Έλα να τα πιούμε μαζί. Tόσος καιρός έχει περάσει. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. Τη μουσική να σε ταρακουνήσει. Κι έλα να χορέψουμε όπως κι οι δυο δε ξέρουμε ξενιτεμένο μου. One, two, three, one, two, three, drink. Καλωσόρισες.

έλα να ακούω χριστουγεννιάτικα τραγούδια και διαφημίσεις του στεφανή στο μιξ έλα να βλέπω φωτάκια στους δρόμους έλα να βλέπω στεφάνια κρεμασμένα στις πόρτες, γιρλάντες κι αγιομπίληδες στα παράθυρα έλα να βλέπω ουρές στα τζάμπο και τη μέγκαλαντ έλα να μυρίζω σουβλάκια που ψήνει ο κούντουρος έλα να βλέπω σκιπ γεμάτα με περιτυλίγματα δώρων έλα να ακούω πατεράδες να γκρινιάζουν 'ΕΝ ΦΚΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΛΕ ΦΕΤΟΣ ΤΖΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΘΕΛΕΙ ΑΙΦΟΝΙ' έλα να ακούω μανάδες να φωνάζουν 'ΚΩΣΤΑ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΖΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΠΑΛΕ' έλα να ακούω κλάματα 'ΜΑΜΜΑ ΗΘΕΛΑ ΑΙΦΟΝΙΙΙΙΙΙ ΕΝ ΠΙΣΤΕΦΚΩ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗΗΗ :'( ' έλα να περνούμε τις γιορτές μέσα στα στρατά έλα να ακούω πως τα χαίρεστε τα χριστούγεννά σας έλα να βλέπω τα χρώματα, κι άλλα πράσινα, κι άλλα κόκκινα και για να καταλάβετε, η γεμιστήρα με τις σφαίρες στη σκοπιά είναι τυλιγμένη με κόκκινη ταινία μα δεκατέσσερις προσπάθειες είναι πολύ λίγες

STICK TO THE PLAN Όταν οι μήνες γίνονται γράμματα σε σκοπιές και σε καπέλα. Όταν οι πέντε μέρες της βδομάδας βγαίνουν με 2-5 ώρες ύπνο. Όταν η σκοπιά βγαίνει με mix και dance fm. Όταν νιώθεις την αδικία στο πετσί σου. Όταν ξανανιώθεις την αδικία στο πετσί σου και ξανά και ξανά και ξανά. Όταν ο συνάδελφος σου είναι και αδελφός σου. Όταν χρυσώνεις το coffee island. Όταν οι άλλοι προσέχουνε ένα κοντέινερ με δέκα λουκέτα και είκοσι μολυβοσφραγίδες. Χαίρε, ω χαίρε, στρατιώτη της νεκράς.

ανακάλυψα πως πλέον αυτό που μου λείπει είναι μία  στάνταρ drinking partner. (και για καφέ, αλλά εδώ μιλούμε για άλλη κατηγορία). Κι ας μην έχουμε σχέσεις. Κι ας μην καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο. Κι ας είναι στον ήλιο κι εγώ στο φεγγάρι. Κι ας μην πιστεύουμε τα ίδια. Κι ας μη λέμε τυχαίες εφήμερες κουβέντες. Κι ας μη μιλούμε καν αν δε χρειάζεται. Μόνο να κοιταζόμαστε. Να χαμογελάμε. Και να μιλά μόνο το αλκοόλ και κάτι άγνωστο που μας λείπει. όπως θέλετε ονομάστε το. Μάτια ποτισμένα θέλω.

και να που μου περνά πάλι από το μυαλό η σκέψη να γίνω παραγωγός, producer, πώς το λέμε ρε παιδί μου, αυτό και ξανασκέφτομαι την επιτυχία που έχει ο αγαπημένος μου είρωνας της μουσικής σκηνής (αν, κύριοι, θεωρείτε την ηλεκτρονική μουσική μουσική, αλλιώς συνεχίστε πιο κάτω) και κόλλημα μου μέγα, ψόφιος ποντίκας ή deadmau5 για τους γραμματιζόμενους, και λέω και εγώ να αρχίσω ξανά το podcast μου. Και μετά βλέπω mad και ακούω ελληνικά pop hits και καταλαβαίνω το επίπεδο εδώ. Τόσο εκπληκτικό, τόσο wannabe τραγούδι του μηδενιστή και του σταν ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΥΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑΑΑΑ, τόσο not. μου λένε γίνε ηθοποιός και το 'χεις και φαντάζομαι τη βλακόφατσα μου στο γυαλί να της φέγγουνε προβολείς και κάτω να χειροκροτούνε ή να γελούνε ή να γιουχαΐζουνε και εγώ να ιδρώνω σαν τυφλοπόντικας που βλέπει φως για πρώτη φορά, και στα περιοδικά 'ο μπούλμπιος ο μέγας ο γελωτοποιός' ή 'τραγικότατος'. Μπούλμπι ο μέγας ο Αλίκης ο Βουγιουκλάκης. Ξανθός, υπέροχος. (υπό επίδραση ναρκωτικών ...