node*

Ήμασταν αγανακτισμένοι εμείς οι μαθητές. Γιατί μας βάλανε να πληρώνουμε τις σχολικές τις διαδρομές δεκαπέντε ευρώ. Και κατεβήκαμε στο υπουργείο των Συγκοινωνιών τον Οκτώβρη για να παραπονεθούμε. (όχι για να χάσουμε μάθημα, πώς σας πέρασε κάτι τέτοιο από το νου). Και μας είπανε ότι θα ανέβαλλαν την απόφαση για μετά τις γιορτές. Προσωπικά, είμαι της άποψης ότι είναι λογικό να πληρώνουμε για να χρησιμοποιούμε τα λεωφορεία, αν και θεωρώ υπερβολικά δεκαπέντε ευρώ μόνο για σχολικές διαδρομές. Αλλά, από τη στιγμή που θα πληρώνουμε, αυτό αυτόματα σημαίνει και ότι θα λαμβάνουμε αυτά που δικαιούμαστε σαν πελάτες. Και εξηγούμαι. Η κατάσταση που επικρατεί στο λεωφορείο για Μακεδονίτισσα είναι κυριολεκτικά "πατείς με πατώ σε". Εγώ δεν έχω καμία διάθεση να πληρώνω για ένα λεωφορείο στο οποίο θα νιώθω σαν σαρδέλα σε κονσέρβα. Μας είπανε το Γενάρη "από τώρα θα πληρώνετε". Και θυμηθήκαμε τους απόρους μαθητές. Και είπαν και οι γονείς ότι τα πουλάκια τους δεν πρέπει να πληρώνο...

Έλειψα καιρό. Στο μεταξύ, η χρονιά άλλαξε, έγινε 2014. Και εγώ γέρασα επισήμως ακόμα ένα χρόνο. -Τι κάνετε; Μεγαλώνουμε. Στα δεκαεφτά μου κατάλαβα το νόημα της απλής αυτής φράσης του πατέρα μου. Κοίταζα στο Rolling Stones πρόσφατα. Ο Albert Hammond ο τζούνιορ ο κιθαρίστας παντρεύτηκε. Και τότε καταλάβανε οι Strokes ότι κι αυτοί μεγαλώσανε. Και τότε κατάλαβα κι εγώ γιατί μου λένε να μην τα σπάζω τα νεανικά τα σπυράκια.