node*

*disclaimer: το κείμενο γράφεται -κλασικά- στο deadline με τη βοήθεια μπύρας και καφέ. Η οποιοδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα θα μπορούσε να ήταν συμπτωματική. Dazed and confused που λέει και το τραγούδι. Πού, στα αιματοβαμμένα εργαστήρια της Πληροφορικής, όπου πάμπολλοι νέοι έπεσαν μαχόμενοι με τους compilers, να προσπαθούμε πάντα τελευταία στιγμή να τελειώσουμε εργασία. Η ώρα πήγε 4, η ομάδα αλλού. Τον ένα τον έκλεψε ο Ορφέας, οι δύο συζητάνε για το τέλειο random και ο υποφαινόμενος να φαντάζεται έναν τέλειο κόσμο. Οι σχεδιαστές ιστοσελίδων μιλάνε συχνά για κάτι που ονομάζεται ‘user experience’, και πώς να κάνεις το μέσο χρήστη να μείνει στη σελίδα, ίσως και να επιστρέψει κάποτε, βασισμένο σε πραγματικά σενάρια. “Μπαίνει ένας πελάτης να αγοράσει μια εξάδα μπύρες kinder Bueno.” Λοιπόν, το θέμα μας σήμερα, παίδες: πώς να κρατήσεις τον πελάτη στο μαγαζί. Βάλε χάρτη στην είσοδο. Σωστή ονομασία των διαδρόμων. Χρώματα να δημιουργούν αντίθεση και να μην ενοχλούν το μάτι. Ευγένεια...

A Christmas Carol. Γραμμένο το 1843 από τον Charles Dickens. Γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστοριούλα, την έχετε γνωρίσει πιθανότατα σε κάποια χριστουγεννιάτικη γιορτή δημοτικού ή σε μια από τις κινηματογραφικές παραλλαγές της. Πρωταγωνιστής μας ο γνωστότατος Εμπενίζερ Σκρουτζ, πλούσιος και τσιγκούνης. Τον επισκέπτονται μέσα στη νύχτα τα τρία creepy πνεύματα των χριστουγέννων, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Τα υπόλοιπα παραλείπονται: πιθανώς τα γνωρίζετε ήδη, αλλά αν όχι να δείτε την ταινία γιατί είμαι καλός άνθρωπος από σήμερα και μισώ τα σπόιλερς. Δεν είναι όμως όλων οι ζωές μας βγαλμένες από παραμύθια. Είναι όμως ταινίες, και δεν το εννοώ με το τραγικό "η ζωή σου περνά μπροστά από τα μάτια σου σαν κινηματογραφική ταινία μπλα μπλα μπλα". Είναι season-long σειρές πορνό με πρωταγωνιστές τα τρία πνεύματα του εμπενίζερ. Και στα περισσότερα επεισόδια βλέπουμε το παρελθόν να γαμά το παρόν και το μέλλον να περιμένει ανυπόμονα τρίβοντας τα χέρια του. Κάπου μέσα στη μέση κι ...