node*

** sand in my hair  sand in the air υγρασία έξω αρκετή για μπάνιο ιδρώτα, σκόνη αρκετή για να αναστήσουμε το σάντμαν. Έπλυνες το αυτοκίνητο σου την Κυριακή; ώρα να κάμεις βουντού τζείνον που σε εκαταράστηκε. Για όλους όσους εγράφετε για ακόμα μια πρώτη του σεπτέμβρη "32 αυγούστου", "για πάντα καλοκαίρι". Αφιερωμένη η τωρινή ατμόσφαιρα που θυμίζει το ττόζι που εσήκωσα στο τελευταίο σουτ που έκοψα με βουτιά σε beach soccer. Έτα. Καλοκαίρι για πάντα. Στη μούρη σας. Κυριολεκτικά.

Δυο μερούλες μείνανε μάτια μου γλυκά κι έτσι όπως πάμε με την τρέλα που με πιάνει θα τα βγάλω τα μάτια μου τα γλυκά. Είμαι κάπου εδώ σε μια σκοπιά βλέποντας από ψηλά τον Αη Δομέτη και τους γάτους του και με όση δύναμη μου απομένει φωνάζω στη θεά τύχη να δείξει επιτέλους λίγο έλεος στο στρατιώτη των καταστροφικών συμπτώσεων, το λιοντάρι της πύλης, το φάντασμα με τα χακί. Αν είναι ένα πράμα που έμαθα κι ακόμα μαθαίνω από τη θητεία μου είναι πως η ατυχία σε χτυπάει πάντα σε γκρουπ. Πιείτε και για εμένα μέχρι να μπορώ να πιω κι εγώ για εσάς. Τρίτη κερνάω εγώ.

*σκότωσ'μας ούλλους τζι ας γενεί το paper μας αυλάτζι κάμε το λύκειο ματζελειό, τους μαθητές τραούλλια αμμά'ξερε πως μαθητής όταν κοπεί των νέων τριγύρω του πετάσσουνται οι σύνδεσμοι γονέων* υπέροχο; ο καθένας που κόφκει έστω το ελάχιστο ο νους του, έστω μιαν κοκκόνα της παττίχας, τζαι εν καρτερά να παπαγαλίσει τζαι να θέλει βαθμό, μπορεί να γράψει μια αξιοπρεπέστατη έκθεση. Αλλά επειδή εν έχω ορέξεις να τα ξαναλαλώ για το σύστημα, τόσες φορές τα είπαμεν, η γλώσσα μου έφκαλε παραπάνω μαλλί που τη χαίτη της κοντσhίτας, ας μείνουμε στα αυτονόητα τζαι οι αναλύσεις μόνο καλό εν μας κάμνουν. Ευτυχώς που επηένναμεν τζαι ιδιαίτερα τζαι ξέρουμε να γράφουμε δηλαδή. Η ψευδαίσθηση εν ότι εμάθαν μας ελληνικά. Απολαύστε. Των φρονίμων τα παιδιά. [Χαρά rulez] Ως τζαι ο Χίτλερ ξέρει το. Τζαι γιανα πάει καλά η μέρα του μελλοντικού νέου μου που εν έγραψε. Καλά κλάματα.

*βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Ττόμυς ο Β' εις το υπαίθριον αυτού υδρομασάζ, εις το όνομα του κομμένου ύδατος και του Πιτσιλλίδη και του αγίου χρήματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Μόλις φκάλεις άδεια απολαμβάνεις το ότι είσαι τζαι επίσημα οδηγός. Τάσσεις γυρούς, καφέδες, βάλλουν σου λάικ στη φωτογραφία με το σhισμένο L που γεμώνει το φέισμπουκ μια κάθε τρεις μέρες, μια χαρά. Μέχρι που βαρκέσαι τζαι αφήνεις την άλλη με θκυό σhείλη καμένα, ή μέχρι να σου λείψει η βενζίνη τζαι να γυρεύκεις όπως τον παλαβό την πιο φτηνή ενενηνταπεντάρα στη Λευκωσία. Εγώ ευτυχώς έφκαλα εχτές την επίσημη άδεια που μου παρέχει η κυβέρνηση να πατώ ελεύθερα κάττους χωρίς βαθμούς ποινής τζαι ανθρώπους χωρίς τύψεις, οπότε εγλίτωσα εν μέρει τζείνο που ούλλοι ανεξαιρέτως αθθυμούνται σε το καλοτζαίρι. Αλλά τωρά αρκέφκουν τα βάσανα. Η μάνα σου που σε πελεκά να πάρεις τους μιτσιούς ιδιαίτερα, ο αρφός που θέλει να τον πάρεις να παίξει μπάσκετ, η αρφή που θέλει μέσο να πάει στη φίλη της να βαφτ...

όσοι του φέισμπουκ χρήστες θα παρατηρήσετε ένα βίντεο που παίζει στο σημερινό [και όπως προβλέπω στο εβδομαδιαίο] timeline, at ledras επεισόδιο τρίτο με την φρέντα freda freddo espresso μενελάου. Το οποίο αποδεικνύει για ακόμα μια φορά το πόσο ΑΣΧΕΤΟΙ είμαστε σε θέματα ιστορίας. [αν δεν το είδατε ήδη, σας περιμένω] Εντάξει; Και αφού φρίξατε ήδη με την πλήρη ασχετοσύνη των εμφανιζομένων στο βίντεο καθώς οι ερωτήσεις είναι γενικές γνώσεις τετάρτης δημοτικού, [τυγχαίνει να ξέρω και δύο από αυτούς αλλά ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε οικογένειες δε διαλύουμε] να πάμε στο καλύτερο. Τα σχόλια. Όπου βλέπουμε την κυπριακή social-media-ο οικογένεια να φωνάζει για την ασχετοσύνη τους. Να φωνάζουν άτομα που γνωρίζω προσωπικά ότι η απάντηση τους δεν θα ήταν καλύτερη από την πρώτη που ακούστηκε, [εδώ ζητώ μισό λεπτό για να απολαύσω την απάντηση, γυρίστε το βίντεο πίσω στο 0:44 -τι γιορτάζουμε την πρώτη του απρίλη; -την πρωταπριλιά] να φωνάζουν γιατί δεν έτυχε να τους ρωτήσου...

Σταμάτα να κλαις γιατί δε σε πονάει, ξέχνα το Βαγγέλη και θυμήσου το Βαγγέλη που αυτοκτονεί για σένα

ο καφές θέλει παρέα, ακούς;

μου λέει η μικρή μου αδερφή πως θα ντυθεί ντίβα στα καρναβάλια και τη φαντάζομαι με attitude meryl-streep-wears-prada να ψαρώνει τις άλλες, 'όοοοχι χρυσό μου'. Creepy. Αν το κρατήσει μετά το πάρτι θα την αποκληρώσω. Τέλος. Η άλλη λέει πως θα ντυθεί χορεύτρια κι ας ξέρω πως την τελευταία φορά που πήγε να χορέψει έσπασε ένα βάζο και ένα πόδι. Ο άλλος πήγε απλά να παίξει μπάσκετ. Καρναβάλια. Οι γκόμενες των μελλοντικών νέων μας ντύνονται στρατιωτίνες για κάποιο λόγο, ίσως για να τους ξαναγειώσουν όσο είναι ακόμα καιρός, ίσως γιατί νομίζουν πως το χακί πάει ασορτί με το γυαλί καθρέφτης rayban περιπτέρου που συναντάς σε αφθονία σε φοινοικούδες και καλοκαιρινή αγία νάπα, δε ξέρω. Άλλες ντύθηκαν γατάκια είμαι-τιγράκι-εγώ-νιαρρρρρ και άλλοι αποφάσισαν να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των απανταχού κοντσίτων ντυμένοι -τι άλλο- γυναίκες με ροζ περούκα και ψεύτικα γυαλιά ήλιου διπλάσια του μεγέθους της κεφάλας τους. Τέλος είναι και αυτές που αποφάσισαν να βάψουν το πρόσωπό τους σαν το χάρ...

Φωτιά στα σαββατόβραδα, φωτιά να κάψουμε τα ζευγαράκια που αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους να γλείφονται σα να μην έχει πια σπίτια. Φωτιά στους αρκούδες με καρδούλες που ξαφνικά όλοι ακρίβυναν και έβαλαν καρτελάκια προσφοράς, φωτιά στα ερωτικά σας ποστ που του χρόνου θα σβηστούν μαζί με το 'σε σχέση' που τα συνοδεύουν. Φωτιά στον κόσμο που γίνεται ρομαντικός για σήμερα κι αύριο πάλι καβγάδες. Φωτιά, φωτιά να μας κάψει κι εμάς που αγοράσαμε πίτσα σε σχήμα καρδιάς περιμένοντας τον έρωτα να κατεβεί με αλεξίπτωτο και να σε χτυπήσει με το βέλος σα να κρατά ντραγκούνοφ. Φωτιά, μας βαρέθηκα και φέτος όπως και πέρσι. Και του χρόνου. Αν αντέξω κι αν κρατήσετε.

μετά από τους παππούδες και γιαγιάδες που πατάνε, μετά από σαφέστατες και διαρκώς επαναλαμβανόμενες οδηγίες των εγγονιών τους, δύο φορές, αργά και σταθερά, σα να αφοπλίζουν μπόμπα ή σαν να έχει πάνω σκατά το ποντίκι, δύυυο φορές το αριστερό κουμπάκιιι πάνω στο μπλε έψιλον αγγλικόοοοο για να ανοίξει ο internet explorer -θέμου και Παναγιά μου μπυροπίνουσα τι αμαρτίες κάνω- και μετά να γράψει google πάνω στο search bar της google και εσύ να αυτοκτονάς μέσα σου αλλά να πρέπει να παραμείνεις ήρεμος, ε, μετά από αυτήν την τεχνολογική μάστιγα είναι και αυτό που η μάνα σου ψάχνει πάνω στο κινητό σου να δει τι ακριβώς έχει μέσα. Άσχετο πως τα μόνα μηνύματα που έχεις είναι κάτι τσατ με φίλους περί του πού θα πάμε να γίνουμε στουπί απόψε ή το ποιος έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες στη γκόμενα που είδαμε την προηγούμενη φορά στο μπαράκι, άντε να έχεις και κανένα μήνυμα με τη φίλη, γκόμενα, γκόμενο σου ξερωγώ και κανένα διαφημιστικό με ηλίθιες προσφορές του public. Η μάνα σου θέλει να το δει. Νιώθ...

Το κρύο ηλιοβασίλεμα του χειμώνα είναι η τέλεια χρονική στιγμή για να απολαύσεις τον καφέ σου, να ηρεμήσεις και να σκεφτείς την αραμπέλα που σου έμεινε στο νου από την τελευταία φορά που ήπιες λίγο περισσότερο, ή ποιον θα σκοτώσεις στο μυαλό σου σήμερα. Και λες τι ωραία τα χρώματα και να το χρώμα των ματιών της στον ορίζοντα και πώς θα της πήγαινε αυτό το κόκκινο περιοδί σε φόρεμα και θέλω να βγω έξω να τα πιούμε τώρα και θέλω αναστολή, και στο τέλος που βγαίνεις δε μπορεί και καταλήγεις να παίζεις beer pong με τα κολλητάρια σου σε κανένα υπόγειο για να μη σπάσετε κανένα τζάμι επειδή κάποτε πρέπει να φύγεις από το ρομαντικό mode. Τι ωραίο που είναι το χρώμα στα σύννεφα τώρα, σαν τη φλεγόμενη ουρά εκείνης της καφετί γάτας που άναψα μια φορά γιατί με γρατσούνισε, τι ωραία τα χείλη της. Πού να γυρίζεις τώρα που σκουριάζει ο τόπος; τα πίνεις κι εγώ φοράω ακόμα χακί; να 'ρθω να σε βρω τώρα να σε ξεσκίσω, πάλι δε μου έφερες τίποτα να πιω. Πού είσαι αραμπέλα, πόσο σε θέλω σήμερα. Κι αύριο...

εδώ, ξυρίζοντας τις καλύτερες μας στιγμές και περιμένοντας πώς και πώς ένα χειρότερο αύριο που μας υποσχεθήκανε