node*

ορκίζομαι επισήμως ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα θα σέβομαι το σύνταγμα και τους συνάδοντες με αυτό νόμους και ότι θα αγωνίζομαι για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της δημοκρατίας της κύπρου. ΟΡΚΙΣΘΕΝΤΕΣ, ΑΤΕΝΟΣ.[...] ΠΛΗΝ ΕΝΟΠΛΩΝ, ΚΑΛΥ *μηχανικά το χέρι βρίσκει το μπερέ κάτω από την αριστερή μασχάλη* ΦΘΕΙΤΕ. και χειροκροτήματα που διαλύουνε το στάδιο οι περήφανοι γονιοί και συγγενείς και φίλες. Ο γιος μου. Ο λεβέντης μου. Ορκισμένος. Στρατιώτης. Ποτέ δεν ήμουν υπερασπιστής του τριπτύχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Μα την παρασκευή εκείνη κάτι είχε αλλάξει. Έστω προσωρινά. Τι ένιωθες, πρώην νεοσύλλεκτε, όταν μαζί με χίλιους εφτακόσιους συνομήλικούς σου φώναζες τον όρκο; Τι έκανε, πρώην νεοσύλλεκτε, όσο προπονημένος στην πλήρη ακινησία και να ήσουνα, το σώμα σου να τρέμει ολόκληρο ουρλιάζοντας τα λόγια του; Τόσοι ορκίστηκαν μαζί μου και δεν είδα κανένα γύρω μου να τρέμει σαν εμένα. Ίσως είναι το ότι πιστεύουμε πως η φρουρά μας δεν είν

κύριε ανθυπολοχαγέ, αρκετά με τις αναφορές επί αναφορών. Λίγα λόγια κι από ψυχής γιατί οι καρδιές, το συγγνώμη και το ευχαριστώ δεν υπάρχουνε στο στρατό. Οι μέρες μου στο κεν τελειώνουν και δε ξέρω τι πρέπει να κρατήσω, να θυμάμαι και να ξεχάσω. Τις προσοχές και τις ημιαναπαύσεις τις συνήθισα σαν το ποδήλατο. Το όπλο πώς στήνεται θα το ξαναμάθω. Το πώς να σκοπεύω θα το ξανανακαλύψω αν χρειαστεί. Τι θα μείνει άλλο εκτός από μνήμες και στιγμές και καμένα χέρια από κάμψεις στην καυτή άσφαλτο;  Τι θα μείνει εκτός από τη σιωπή μετά από το υμήσια κλίση επί δε-ξιά και το θέσεις για κάμψεις-λάβατε που ακολουθούσε; Τι θα μείνει εκτός από το σεβασμό για τα πρόσωπα που τον άξιζαν; Λοιπόν, ευχαριστώ κύριε ανθυπολοχαγέ. Γιατί κατάλαβες από την αρχή πως εδώ που υπηρετούμε δύο και δύο κάνουν πέντε. Γιατί έμαθες τα ονόματα των τριάντα κωλόνεων που σου αναθέσανε και ούτε καν καταδρομείς δε θέλανε να γίνουν. Γιατί ήσουν αυστηρός εκεί που έπρεπε και χαλαρός εκεί που μπορούσες. Για