tag:blogger.com,1999:blog-35782317999589707932024-02-19T18:09:53.056+02:00node*φάλαινες, καφές, έλλειψη έμπνευσης και το μυστικό της Math.random()bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.comBlogger80125tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-46488701667519429562017-09-18T17:27:00.000+03:002017-09-18T17:27:14.344+03:00josh #0: son of a dragonslayer<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="_5yl5">Let me tell you my story, passenger. I hail from Iritop, the proud descendant of a great Bard family. I am the fortunate son of two kind halflings, Ian & Daria. </span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="_5yl5">My ancestors were known to be the best bards of their times. My deceased father always told me stories of my great great grandfather Frusciante, who fought in the long wars between the nations. A great musician, and the bravest of soldiers for peace indeed. </span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="_5yl5">And so begins my own story. When I was six years young, my parents got me the most beautiful gift; a black wooden guitar, with my family's emblem painted on it: a gold dragon an ancestor of mine had slain. It's the guitar I carry with me to this very day. I began practicing, to find I was gifted with this divine talent as well. </span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="_5yl5">Six more years later, I went on a quest to fulfill my destiny: to be the very best, like noone ever was. To thrash them is my real test, to gain fame is my cause. </span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="_5yl5">Why am I a member of <i>The Adventurers</i>, you say? I believe that music can unite all people through these dark times. I believe that music is what has the power to bring this world to peace once again.</span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/vyOSXRCJlIg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/vyOSXRCJlIg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="_5yl5"><br /></span></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-75513012587302898332017-06-18T02:11:00.001+03:002017-06-18T13:51:03.110+03:00despacito for dummies<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
*μπορεί να νομίζεις πως είσαι cool, αλλά ποτέ δεν θα είσαι τράπεζα-κύπρου-που-διαφημίζει-app-για-τα-στρατευμένα-μας-νιάτα cool<br />
<br />
<br />
ξυπνά και πάλι, φίλες και φίλοι, κάθε εννιά με δώδεκα το πρωί, το douchebag γονίδιο του αγαπητού σας γλόμπου. Ο υποφαινόμενος αποφάσισε να μάθει κινέζικα γιατί είναι παράξενοι οι χαρακτήρες και για να καταλάβει επιτέλους τη γλώσσα που μιλούσαμε στην ενισχυμένη χημεία του λυκείου, προσπαθεί να το διαφημίσει παντού γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι υπέροχος τρόπος να τραβήξεις την προσοχή σε μια συζήτηση, και νιώθει επιτέλους επίτιμο μέλος του χίπστερ community τελεία cy. Way to go boss. <i>Μάθατε πως ανέβασαν την τιμή του εισιτηρίου στο Μουσικό Χωριό Φέγγαρος φέτος; Θα έγινε πλέον mainstream.</i><br />
<br />
Κρυφός πόθος για το καλοκαίρι 2k17: να μάθω να χορεύω το ντεσπασίτο πασίτο πασίτο. Πώς το έμαθες εσύ αγαπητέ χιμπατζή που δε βγαίνεις από δωμάτια με air-condition *spoiler alert: ψέματα* σας ακούω να ρωτάτε, και εξηγούμαι: ίντερνετ. Ο μαγικός αυτός τόπος που υπάρχουν εκατοντάδες βίντεο από fails του bucket challenge, και χιλιάδες remix του τραγουδιού All Star.<br />
Στο πόιντ μας. Έγινε της μόδας το λάτιν και νιώθω το FOMO να μου χτυπά απειλητικά την πόρτα.<br />
<br />
Όπως μαθαίνουμε στη βιολογία for dummies του προηγούμενου εξαμήνου: η φυσική επιλογή ευνοεί τα ζώα τα οποία προσαρμόζονται στις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν. Επίσης: κάποια ζώα εμφανίζουν στη συμπεριφορά τους χαρακτηριστικά τα οποία μπορεί να μην ευνοούν τις πιθανότητες επιβίωσης τους, αλλά αυξάνουν κατά πολύ τις πιθανότητες αναπαραγωγής τους, όπως για παράδειγμα το Z πουλί που κελαηδά για να προσελκύσει συντρόφους αλλά γίνεται και πιο εύκολη λεία. Συνδυάζουμε αυτά τα δύο random στοιχεία γνώσης με τις τελευταίες εμπειρίες που είχα με χορό που ακόμα με στοιχειώνουν και το σώμα που κουβαλάει ο πραγματικός γλόμπος, και η εξίσωση βγάζει αποτέλεσμα: καιρός να δημιουργήσουμε νέα, ενδιαφέροντα conversation starters και τίποτα δε μας σώζει.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Hh6yk98jjUc/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Hh6yk98jjUc?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-73209637597755021332017-05-31T03:13:00.000+03:002017-05-31T03:13:00.922+03:00typedef struct stack<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
*δηλώνω ένοχος: είδα κι εγώ μισό επεισόδιο Survivor. Ένοχος και πάλι: λόγω του γνωστότατου βίντεο με μια survivorίνα να βγαίνει <διαβάστε με προφορά διαφημιστή σοκολάτας> <i>από την κρύα θάλασσα του Αγίου Δομίνικου. </i>Δηλώνω λοιπόν φαν της επίδοξης ομάδας των Μαχητών όσο δηλώνω και vegan, και εξηγούμαι: θα χρειαστεί πρώτα σοβαρή πλύση εγκεφάλου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Θέλω να αρχίσω με μια συγγνώμη για όλες τις αγελάδες που θυσιάστηκαν για να μπορώ να ικανοποιήσω τη λαιμαργία μου αυτή τη χρονιά. Δεν υπόσχομαι πως η επόμενη χρονιά θα είναι καλύτερη, μπορώ όμως να δηλώσω πως θα προτιμώ πλέον βιολογικές αγελάδες - αυτές που τρώω φαίνεται πως κάνουν κακό στην υγεία.<div>
<br /></div>
<div>
Γράφω από το κεντρικό μέτωπο. Είμαι σε πόλεμο με τον τζιχαντιστή το σώμα μου, που απειλεί να ανατιναχθεί αν δεν του δείξω λίγο σεβασμό. Με ντοματίνια για σφαίρες, μαρούλι για ασπίδα και λίγο πατριωτισμό. Κάπου εκεί στον ορίζοντα, το επιβλητικό πρόσωπο του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Colonel_Sanders" target="_blank">Colonel Sanders</a> να είναι έτοιμος, σαν άλλος Τραμπ, να τινάξει τα πάντα στον αέρα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η κούραση, φίλοι, φίλες και λοιπά φανταστικά φαντάσματα, είναι σαν τη σαλάτα. Δεν θέλεις, αλλά πρέπει. Και συνήθως χαίρεσαι με τα αποτελέσματά της πάνω σου. Έτσι κι έγινε: περίπου πενήντα πρόβες μετά, δικαιούμαι να νιώθω πως έγινα μια από τις τοπ 25 αγαπημένες φάλαινες στην παρέα. Θέλω πραγματικά να πιστέψω πως βρίσκομαι κάπου στο 8 με 13.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πριν ένα μήνα έγραφα από το βόρειο μέτωπο. Ήμουν σε πόλεμο με το ντροπαλό το νου μου, που απειλούσε να απενεργοποιηθεί αν δεν τον άφηνα στην ησυχία του. Με γκριμάτσες για σφαίρες, ένα ημίψηλο καπέλο για ασπίδα και λίγο πατριωτισμό. Κάπου εκεί στον ορίζοντα, μια στοιχειωμένη φωνή "ντοντ ντου ιτ Φαίδων" έτοιμη, σαν άλλος Κιμ Γιονγκ Ουν, να πετάξει λίγους πύραυλους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Διάβασμα πολύ. Ιδέες λίγες. Βιβλία που περιμένουν τη σειρά τους αρκετά. Ατέλειωτα κείμενα και πρότζεκτ πολλά. Φταίει ο χρόνος, φταίει που δεν έχω όρεξη, φταίει που είμαι ένας τεμπέλης αρκούδος που προτιμάει να λιώσει στο League of Legends παρόλο που ξέρει πως δε ξέρει να παίζει. Έφτασε όμως το καλοκαίρι. Ίσως να μπορέσω να βρω χρόνο κι όρεξη για όλα αυτά που θέλω να κάνω.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σε τρεις μήνες θα γράφω από το ανατολικό μέτωπο. Θα είμαι σε πόλεμο με κάτι ασκήσεις που θα πρέπει να γίνουν, που θα απειλούν να μηδενιστούν αν δεν τρέξω να ικανοποιήσω τις απαιτήσεις τους. Με καφέ για σφαίρες, το πληκτρολόγιο για ασπίδα και λίγο πατριωτισμό. Κάπου εκεί στον ορίζοντα, ένα Segmentation fault έτοιμο, σαν άλλος Νέρωνας, να βάλει φωτιά στη Ρώμη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μαζεύω από κάθε πόλεμο τις στιγμές που αξίζουν να μείνουν ζωντανές, τις ενώνω μεταξύ τους με pointers και τα ρίχνω στη χορτόσουπα της μνήμης. Και ίσως κάποτε, να μπορέσω, βετεράνος, να πω τη δική μου πλευρά της ιστορίας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ένα τεράστιο ευχαριστώ λοιπόν, σε όλους τους άσους ανάμεσα στα μηδενικά της στοίβας του ψηφιακού μου κόσμου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/VFroDCsVCeY/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/VFroDCsVCeY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-78863905827023749272017-05-11T22:50:00.000+03:002017-05-11T22:50:41.893+03:00radio nowhere<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
*ενός
λεπτού σιγή για τα καημένα τα παιδιά
που θέλανε να λειτουργήσουν το δικό
τους sushi bar και ξέχασαν τους εξαγριωμένους
πελάτες που ζητάνε τον κωδικό του
ίντερνετ για να βγάλουν σέλφι με το φαΐ
τους, hashtag no filter.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<i><span style="font-weight: normal;">Ξύπνησε
τότε από τη χειμερία του νάρκη, το δικό
μου τερατάκι της διασημότητας.</span></i><i>
Το έκανα εικόνα: εγώ με ένα μικρόφωνο
στο χέρι, με ακουστικά στα αυτιά, “είστε
συντονισμένοι στη συχνότητα που κανένα
ραδιόφωνο δεν πιάνει. Για όλους εσάς
που δε μας ακούτε, ευχόμαστε ένα καλό
υπόλοιπο της ημέρας.”</i></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-style: normal;">Μόλις
ανάψει η κόκκινη λάμπα που γράφει “On
Air” τα πάντα έχουν τελειώσει. Σηκώνεις
ό,τι μοχλούς χρειάζεται και ανοίγεις
το στόμα σου. Κανένας δεν θα δει τον
ιδρώτα που στάζει από το πρόσωπό σου,
θα ακούσουν όμως τη φωνή σου, και
περιμένουν να μάθουν ποιος είσαι.</span></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<i>Προβολείς,
κόσμος, κόκκινο χαλί, αυτόγραφα. Εσύ,
αγόρι μου, είσαι rockstar. Κέρδισες τη
eurovision, του χρόνου νικητής θα τραγουδάς
στο Ελευθερία. Έβαλες το νικητήριο
τρίποντο στη λήξη, σε λίγο θα φωτογραφίζεσαι
με το κύπελλο. Εδώ που οι δεύτεροι
γίνονται εθνικοί ήρωες για τους επόμενους
τρεις μήνες, εσύ που είσαι πρώτος θα
δυσκολευτείς; Κλείσε εισιτήρια για Λος
Άντζελες. Το Χόλιγουντ μας περιμένει.</i></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Πειρατής,
μάγος, δράκος, φάντασμα, άνθρωπος. Είναι
σαν συνταγή τελικά: ένα κουταλάκι της
σούπας φαντασία, λίγη αγάπη, τρεις
σταγόνες τρέλα - και μετά αφήνεις τη
μουσική να καθυσηχάσει τον αγχωμένο
εαυτό σου που αναρωτιέται αν θα καταφέρει
να αρθρώσει πέντε λέξεις στη σειρά.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Δεν
έγινα ο Pete Tong μέσα σε μια νύχτα. Δεν
περιμένω να γίνω αστέρι. Θέλω όμως να
απολαμβάνω την κάθε στιγμή που θα
ακούγεται η αγριοφωνάρα μου στο αυτί
αυτών που μας κάνουν την τιμή να
συντονιστούν. Θέλω να απολαμβάνουν τη
μουσική όσο την απολαμβάνουμε εμείς,
που σήμερα αποφασίσαμε να ντυθούμε
πειρατές του γλυκού νερού.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
@page { margin: 0.79in }
p { margin-bottom: 0.1in; direction: ltr; color: #00000a; line-height: 120%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2 }
p.western { font-family: "Liberation Serif", serif; font-size: 12pt; so-language: en-US }
p.cjk { font-family: "Noto Sans CJK SC Regular"; font-size: 12pt; so-language: zh-CN }
p.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; so-language: hi-IN }
</style>
<br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Πλέον
θα μας ακούτε να μολύνουμε τα ραδιοκύματα
του πανεπιστημίου, αν καταφέρνουμε να
ξυπνούμε φυσικά. Και αν μεγαλώνοντας
συνεχίσω να θυμάμαι, θα είναι ωραία
ιστορία να λέω στα εγγόνια μου. <i>“Καθόμασταν,
που λέτε, και πίναμε τον καφέ μας, όταν
μου λέει: θέλεις να κάνουμε εκπομπή στο
ραδιόφωνο;”</i></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<i><br /></i></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/MtrOYsNCPmg/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/MtrOYsNCPmg?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-20324548445684202062017-02-20T22:37:00.000+02:002017-02-20T22:37:24.425+02:00human leather shoes for crocodile dandies<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-size: small;"><i>*
Ένας σοφός κάποτε είπε, μην αναβάλλεις
για αύριο κάτι που μπορείς να μην κάνεις
ποτέ.</i></span></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
“<i>Γράφεις
αύριο; Δεν έχεις ανοίξει βιβλίο; Δεν
έχεις ξαναδεί τον καθηγητή σου; Υπέροχα!”</i><span style="font-style: normal;">
είπε το μυαλό πριν βγει εκτός λειτουργίας.
Ας ανοίξουμε τις σημειώσεις. Μη
ντετερμινιστικά αυτόματα. Ορισμός.
</span><i>“Έχεις προσέξει ποτέ πόσες ρωγμές
έχεις στο ταβάνι; Θέλω να φάω. Τι να
κάνουν άραγε οι φίλοι σου;” </i><span style="font-style: normal;">είπε
και διέταξε το μυαλό. Διαβάζοντας
βαριεστημένα ό,τι ποστ βρεθεί στο δρόμο
σου καταλαβαίνεις πως ήσουν μέσα πριν
περίπου ένα λεπτό. Τίποτα καινούριο,
τίποτα ενδιαφέρον. “</span><i>Εμείς τα 90s
kids βγαίναμε έξω στις αλάνες και παίζαμε
ποδόσφαιρο μέχρι να νυχτώσει και να
αρχίσει να φωνάζει η μάνα μας και να μας
μαλώσει που γυρίζαμε στο σπίτι με
σκισμένα ρούχα. Τι ωραία που ήταν τότε.
Like και share.” </i>
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Δε
ξέρω τι αναμνήσεις έχουν από το δημοτικό
οι εικοσάχρονοι νοσταλγοί της παιδικής
ηλικίας των social media. Εγώ πάντως τρία
πράγματα θυμάμαι από το δημοτικό. Ένα,
εκείνο το αξέχαστο μπιτάκι “φυτέψτε
δέντρα στην πλαγιά εκεί να πρασινίσει
όλη η γη”. Δύο, το κόλλημα που φάγαμε
όλοι στο σχολείο με ένα παιχνίδι με έναν
αλιγάτορα που δε ξέρει να κολυμπάει και
θέλει να σώσει τη φίλη του. Τρία, κάτι<span style="font-weight: normal;">
ασκήσεις που κάναμε στα Ελληνικά, κύκλωσε
το διαφορετικό και χώρισε τις λέξεις
σε κατηγορίες.</span></div>
<div class="western" style="font-weight: normal; line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Σαν
δάσκαλος που σέβεται τα ξένα παιδιά που
του έδωσαν να μεγαλώσει, θα σας βάλω μια
άσκηση. Απρόοπτο, παίδες. Μολύβι και
χαρτί. Οι σημειώσεις κλειστές. “<i>Χωρίστε
τις παρακάτω φράσεις στο είδος που
ανήκουν: ερώτηση ή διαταγή;</i>”</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
“Αν
ήσουν αόρατος θα καταπατούσες το νόμο;”
ρωτά ο καθηγητής. Ίσως. Ζώα είμαστε, να
επιβιώσουμε θέλουμε. Η ερώτηση εδώ
είναι, τώρα που το μανδύα του Χάρι Πότερ
δεν τον έχουμε, τώρα που τραβάμε βίντεο
καταπατώντας το νόμο, φωτογένεια έχουμε;</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Αλήθεια,
εσύ πώς θα διάλεγες να χαραμίσεις τα
δεκαπέντε λεπτά φήμης που ο Warhol λέει
πως σου αναλογούν; Θα ανακαλύψεις κάτι;
Θα τραγουδήσεις; Θα σώσεις τον κόσμο; Ή
θα κάνεις απλά φασαρία, σαν παρέα που
πάει στο καρναβάλι της Λεμεσού; Ερώτηση.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Και
μια που είμαστε στο θέμα. Φέτος στα
καρναβάλια εγώ θα ντυθώ κολοκυθομάλλης
Τραμπ. Της μόδας είναι, orange is the new black.
Eίναι και επίσημα πρόεδρος των ΗΠΑ και
τα βίντεο από το καθετί που αποφασίζει
να πει γεμίζουν πλέον το facebook λίγο
περισσότερο από ότι το κινητό μας με
μηνύματα “απόψε όλοι μπουάτ”. Φέτος
στα καρναβάλια δε θέλω να δω άλλες
cringeworthy Harley Quinn. Διαταγή.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<style type="text/css">
@page { margin: 0.79in }
p { margin-bottom: 0.1in; direction: ltr; color: #00000a; line-height: 120%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2 }
p.western { font-family: "Liberation Serif", serif; font-size: 12pt; so-language: en-US }
p.cjk { font-family: "Noto Sans CJK SC Regular"; font-size: 12pt; so-language: zh-CN }
p.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; so-language: hi-IN }
</style>
<br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
“<i>Δεν
αντέχω άλλο, πάμε για ύπνο”</i>, άρχισε
να παραπονιέται πάλι. Ψάχνεις τον τρόπο
να κάνεις το μυαλό σου να υπακούσει;
Καφές και Caravan Palace, η μυστική μου συνταγή
της αποτυχίας, γνωστό και ως “πώς να
γίνεις εξπέρ μέσα σε μια νύχτα”. Ο νους
όμως, σαν μωρό του νηπιαγωγείου που
έχασε τα παιχνίδια του στην αμμοδόχο,
αρνείται να σταματήσει χωρίς να περάσει
το δικό του. <i>“Φυτέψτε δέντρα στην
πλαγιά εκεί, να πρασινίσει όλη η γη.”</i>
Μια γουλιά καφέ ακόμα. Σφυρίζοντας,
συνεχίζω. “<i>Χωρίστε τα παρακάτω
αυτόματα στο είδος που ανήκουν: DFA ή
NFA;</i>”</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/dIOEDC_maAY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/dIOEDC_maAY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-49471877046915500772017-01-31T01:31:00.003+02:002017-01-31T02:13:48.207+02:00shitty experiences<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; text-align: left;">*disclaimer: το κείμενο γράφεται -κλασικά- στο deadline με τη βοήθεια μπύρας και καφέ. Η οποιοδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα θα μπορούσε να ήταν συμπτωματική.</span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /><br />Dazed and confused που λέει και το τραγούδι. Πού, στα αιματοβαμμένα εργαστήρια της Πληροφορικής, όπου πάμπολλοι νέοι έπεσαν μαχόμενοι με τους compilers, να προσπαθούμε πάντα τελευταία στιγμή να τελειώσουμε εργασία. Η ώρα πήγε 4, η ομάδα αλλού. Τον ένα τον έκλεψε ο Ορφέας, οι δύο συζητάνε για το τέλειο random και ο υποφαινόμενος να φαντάζεται έναν τέλειο κόσμο.<br /><br /><br />Οι σχεδιαστές ιστοσελίδων μιλάνε συχνά για κάτι που ονομάζεται ‘user experience’, και πώς να κάνεις το μέσο χρήστη να μείνει στη σελίδα, ίσως και να επιστρέψει κάποτε, βασισμένο σε πραγματικά σενάρια. “Μπαίνει ένας πελάτης να αγοράσει μια <strike>εξάδα μπύρες</strike> kinder Bueno.” Λοιπόν, το θέμα μας σήμερα, παίδες: πώς να κρατήσεις τον πελάτη στο μαγαζί. Βάλε χάρτη στην είσοδο. Σωστή ονομασία των διαδρόμων. Χρώματα να δημιουργούν αντίθεση και να μην ενοχλούν το μάτι. Ευγένεια. Τέλος, ρώτα τον πελάτη για την εμπειρία του – “για βελτίωση της ποιότητας εξυπηρέτησης”.<br /><br /><br />Τι είναι ο τέλειος κόσμος για εσένα, δάσκαλε; Υγεία; Χρήμα; Ειρήνη; Αγάπη; Ομόνοια στους ομίλους του Champions League; Όχι.<br /><br /><br />.. ο τέλειος κόσμος παίδες, είναι ένας κόσμος γεμάτος με τα tablets στην έξοδο της τουαλέτας του αεροδρομίου Λάρνακας, “σας παρακαλούμε βαθμολογήστε την εμπειρία σας σε σχέση με τις τουαλέτες μας”. Γιατί, αν εξαιρέσεις τις δεκάδες χιλιάδες μικρόβια που πιθανώς να φιλοξενεί η οθόνη, ποιος ιερόσυλος θα έχανε την ευκαιρία να βαθμολογήσει την πιο προσωπική του στιγμή σε κλίμακα 1-5; “Γρήγορο και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, καζανάκι: ok, 4.”<br /><br /><br />Και τώρα, φανταστείτε να υπήρχαν tablets παντού για να μπορείς να <strike>βαθμολογείς</strike> πατάς το κόκκινο προσωπάκι. Για τις τιμές στα εστιατόρια ακριβώς έξω από τις τουαλέτες, για παράδειγμα, που κάνουν ότι ακριβώς και το dequeue του προγραμματιστή – κόφκουν κκελλέ. Ή την αξέχαστη εμπειρία σου με τη γραφειοκρατία σε σχεδόν κάθε κυβερνητική υπηρεσία. Ένα για τα νεύρα σου μετά από κάθε μεσημεριάτικο parking στην αγαπημένη Πανεπιστημιούπολη. Για την ποιότητα του βίντεο ενός γυναικείου σχολικού καβγά. (Απολαυστικότατο, amirite?) Για το πόσα σπάνια πόκεμον βγάζει το stop στη Φανερωμένη. (sorry, ξέχασα πως το Pokemon Go δεν είναι πλέον τση μοδός) Και για να μη ξεχνιόμαστε, ένα tablet για σχεδόν κάθε άρθρο του StudentLife.<br /><br /><br />…κάποιος το ανοιχτήρι σας παρακαλώ. Η εργασία μπορεί να περιμένει.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/5gIFm5earUY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/5gIFm5earUY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /><br /><br />As published, στη χειμωνιάτικη έκδοση της τιμημένης εφημερίδας του UCY, τη λέμε και Φοιτητική. Μαντέψτε ποιος ξέχασε να το κάνει upload.</span></div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-33647019866463187562017-01-01T23:33:00.000+02:002017-01-01T23:36:49.303+02:00the pornstar<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
A Christmas Carol. Γραμμένο το 1843 από τον Charles Dickens. Γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστοριούλα, την έχετε γνωρίσει πιθανότατα σε κάποια χριστουγεννιάτικη γιορτή δημοτικού ή σε μια από τις κινηματογραφικές παραλλαγές της. Πρωταγωνιστής μας ο γνωστότατος Εμπενίζερ Σκρουτζ, πλούσιος και τσιγκούνης. Τον επισκέπτονται μέσα στη νύχτα τα τρία creepy πνεύματα των χριστουγέννων, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Τα υπόλοιπα παραλείπονται: πιθανώς τα γνωρίζετε ήδη, αλλά αν όχι να δείτε την ταινία γιατί είμαι καλός άνθρωπος από σήμερα και μισώ τα σπόιλερς.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
Δεν είναι όμως όλων οι ζωές μας βγαλμένες από παραμύθια. Είναι όμως ταινίες, και δεν το εννοώ με το τραγικό "η ζωή σου περνά μπροστά από τα μάτια σου σαν κινηματογραφική ταινία μπλα μπλα μπλα". Είναι season-long σειρές πορνό με πρωταγωνιστές τα τρία πνεύματα του εμπενίζερ. Και στα περισσότερα επεισόδια βλέπουμε το παρελθόν να γαμά το παρόν και το μέλλον να περιμένει ανυπόμονα τρίβοντας τα χέρια του. Κάπου μέσα στη μέση κι εσύ σαν τον καημένο το κάμεραμαν, να ελπίζεις να έρθει κάποτε κι η δική σου σειρά.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το μέλλον έρχεται. "No new year new me I'm the same honest asshole" σε βλέπω να ποστάρεις στο φατσοβιβλίο σου συνοδευόμενο από <b style="font-style: italic;">εκείνη </b>την εικόνα του ντι κάπριο με το κρασάκι και απορώ: ωραία είναι να περηφανευόμαστε για το επίπεδο εποικοδομητικού aggressiveness που έχουμε αποκτήσει, αλλά ποιοι είμαστε εμείς να μην αλλάξουμε; Από τα κανάλια που ο μετριότατος πλέον -σόρι αδερφέ- Λούης καταφέρνει να έχει τη μεγαλύτερη τηλεθέαση, μέχρι το χρυσόψαρό σου που τελικά δε ξεχνά και τόσο πολύ όσο νομίζεις, όλοι θέλουμε μια μικρή αλλαγή.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Γι' αυτό κάνε κι εσύ μια μικρή αλλαγή ή μια μεγάλη εξέλιξη -ο munchlax γίνεται snorlax μετά τις γιορτές- και μην το πεις σε κανέναν. Ας τους να σε νομίζουν τρελό. Στο τέλος της μέρας, εσύ είσαι αυτός που θα έπρεπε να γαμούσες το παρελθόν. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χρόνια πολλά σε όσους πιστεύετε στις ευχές μετά το φαγοπότι. Long live harambe. Γιατί δεν είδα home alone φέτος;</div>
<div>
Μετράτε πόσους θα κλάψουν με ψεύτικο δάκρυ τα ναρκωτικά του χόλιγουντ φέτος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είμαι ο μπούλμπι και ένα δάχτυλο ουίσκι. Ποιος άραγε να γράφει σενάρια για hentai;</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/aDaOgu2CQtI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/aDaOgu2CQtI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-4599941512824357242016-12-24T18:47:00.001+02:002016-12-24T19:42:54.199+02:00pick your poison<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κανένας σε αυτόν τον κόσμο να μου φέρει τούρτα εμένα. Βέβαια εγώ γεννήθηκα ανοιξιάτικα. Αλλά ζηλεύω τον άνθρωπο μου. Αυτός γιατί να δικαιούται κι εγώ όχι;<br />
<br />
<strike>*ΦΟΒΕΡΟ! ΒΑΛΤΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ 2017!*</strike><br />
Click-baiters, δεινόσαυροι, πνεύμα του χαράμπε και λοιπά ζώα του ίντερνετ. Στο Facebook σήμερα φαίνεται μια τούρτα δίπλα από το όνομα μου. Είκοσι και τέσσερις, Δεκέμβρης κρύος ο μήνας με σουμάδες, βαρεμάρα και καφέ φίλτρου. Χρόνια μου πολλά, long live the bulb. Να ζήσω να με χαίρεστε, να ζήσω να σας γράφω μεθυσμένα παράπονα.<br />
<br />
<br />
<br />
Διακοπές χριστουγέννων. Η εποχή που βήχεις σαν να βρέθηκες μπροστά σε εξώστ αυτοκινήτου. Ο μήνας που δικαιούσαι να κρίνεις κόσμο από τον τρόπο που λένε τα κάλαντα. Οι εβδομάδες που εύχεσαι να γίνεις ό,τι θα ήθελες να ήσουν, βάζεις στόχους για τη νέα χρονιά και καταλήγεις να ξυπνάς σε hangover στο κρεβάτι βλέποντας βίντεο με γάτους. Οι μέρες που τρως σαν βουβάλι και καταλαβαίνεις γιατί τον σάντα βασιλάκη τον ζωγράφισαν χοντρό.<br />
<br />
Γιώργος για τους πολλούς, μπούλμπι για τους λίγους. Μουσική; κυρίως rock. Αγαπημένοι <u>αυτή τη στιγμή</u> -να προσδιορίζεται σας παρακαλώ- οι <i>Radiohead</i>.<br />
[Αλήθεια, όταν σε ρωτάνε ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι δε μένεις σιωπηλός και σκεφτικός προσπαθώντας να διαλέξεις μόνο ένα τραγούδι και δε μπορείς, και στο τέλος απαντάς ένα που ακούς συχνά τον τελευταίο μήνα;] Ζώδιο νομίζω αιγόκερως, με ωροσκόπο μπανανόφλουδα. Κάτσε να ακούσεις την ιστορία μου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Η δική μου λίστα για τη νέα χρονιά, λοιπόν. Άκου.<br />
Να γίνω κι εγώ άνθρωπος. Να πίνω λιγότερο. Να γράφω καλύτερα αστεία. Να πίνω ακόμα λιγότερο. Να σκοτώνω με καλοσύνη. Να μη σκοτώνω τον εαυτό μου. Να χωρίσω με τον καφέ. Να κρατήσω κι άλλο το ηλίθιο αυτό χαμόγελο που ζωγραφίζεται μέσα μέσα πάνω στο πρόσωπο μου..<br />
<br />
Αρχίζω. Άκου.<br />
Τρία είναι τα δηλητήρια μου. Ο καφές, η μπύρα και η μουσική. Με τη μουσική μου μεγάλωσαμε μαζί. Μου λέγανε πως ήταν καλή η φωνή μου. Αποφάσισα να την καταστρέψω. Αργότερα κατάλαβα πως ήταν λάθος μου. Πλέον θα με ακούσεις να δολοφονώ τραγούδια αγαπημένα, να φοβάμαι μη σπάσει κανένα τζάμι και πού λεφτά να πληρώνουμε.<br />
Στη μουσική πάντα εξηγούσα τον πόνο μου. Κάποτε μου απαντούσε κιόλας. Μου έλεγε τα δικά της. Για τον κόσμο, τη ζωή, την ευτυχία, την ομορφιά, τον έρωτα, το χωρισμό, την ασχήμια, τον πόνο, το θάνατο. Την άκουγα πάντα εκστασιασμένος. Κάποτε προσπάθησα να μάθω να παίζω Guitar Hero για να μπορώ να μιλώ στη γλώσσα της, το ήξερα πως δε με καταλαβαίνει. Ήταν όμως πάντοτε συμπονετική. Στα μάτια της έβλεπα και βλέπω ακόμα τα λίγα συναισθήματα που ξέρω να εκφράζω.<br />
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί να 'ναι κουφή κι αυτή σαν το Μπετόβεν. Κάπως τα καταφέρνει και με καταλαβαίνει πάντως. Αν τη δεις, θα την ερωτευτείς. Είναι όμορφη, όσο δε μπορείς να φανταστείς. Κάποιες φορές που θέλω να την αγκαλιάσω. Μα προσπαθώ, και τα χέρια μου πιάνουν αέρα..<br />
<br />
<br />
<br />
Να τρώω λιγότερο. Να κάνω γυμναστική. Να γυμνάζω και τον άνθρωπο μου. Να πίνω ακόμα λιγότερο. Να μην είμαι τόσο ευέξαπτος και κυκλοθυμικός. Να κάνω πρόγραμμα. Να σκεφτώ το μέλλον μου. Να πίνω ακόμα λιγότερο..<br />
<br />
Ίσως να είμαι ένας ακόμα έφηβος ρομαντικός. Συγγνώμη, όχι έφηβος. Οι έφηβοι είναι μέχρι τα δεκαεννιά τους λένε οι αγγλόφωνοι. Εσύ παππούλη γέρασες, δεν κάνει να μικροδείχνεις. Ξέρω σίγουρα όμως πως θα είναι φίλη. Έτσι δε λένε και μετά το χωρισμό όλοι; Το ξέρω όμως πως είναι ερωτευμένη με το γλόμπο. Και νιώθω χαρούμενος για το μικρούλη.<br />
<br />
<br />
<br />
..ποιον κοροϊδεύω εδώ, τον άνθρωπο μου; Αφού ξέρω κι εγώ, ξέρεις κι εσύ που με ακούς τώρα. Ο γλόμπος δεν αλλάζει. Ίσως να αλλάξω αν γίνει καμιά καταστροφή. Μέχρι τότε όμως,<br />
<br />
Η αλήθεια δε μπορώ να με φανταστώ έξω από την πληροφορική. Από μικρός είχα κάτι που με πείραζε. Η οθόνη είχε μέσα της κάτι μαγικό. Δεν είχα ποτέ κάποια σχέση να με ενώνει σαν τον Έλιοτ του Mr. Robot. Νιώθω όμως σαν ρομπότ μέσα μέσα. Μια μηχανή που μετατρέπει καφέ σε κώδικα, που λέει και το ανέκδοτο. Και κάποτε νιώθω και πως θέλω να αλλάξω τον κόσμο.<br />
Ίσως να καταφέρω να γίνω θρύλος σαν τον Έλιοτ. Ίσως όμως και να μείνω ένα απλό ψευτο-δίκαιο, ψευδο-τυχαίο ανθρωπάκι. Έχω ακόμα να τελειώσω ένα πτυχίο. Μέχρι τότε όμως,<br />
<br />
<br />
<br />
μέχρι τότε να ζήσω να σας ποτίζω βιτριόλι. Μέχρι τότε να ζήσω να σας υποχρεώνω να ακούτε τη μουσική μου. Sharing is caring δε λένε;<br />
<br />
<br />
Είμαι ο μπούλμπι. Είμαι ο Γιώργος. Εσύ ποιον ήρθες να δεις σήμερα;<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/GIWwfWaWuaE/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/GIWwfWaWuaE?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
*edit: το τραγούδι ταιριάζει πολύ περισσότερο από το Paranoid Android</div>
<br /></div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-73124473980218767832016-12-04T01:06:00.001+02:002016-12-04T01:06:31.589+02:00santa's night out: ο ρούντολφ μπορεί να ήταν δράκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
κι έτσι αποφάσισα να φορέσω κόκκινο φούτερ, να αφήσω απείραχτο όσο από το εφηβικό μου μούσι φυτρώνει, να φουσκώσω κοιλίτσα κι άλλο με φαΐ, να ποτίσω το συκώτι λίγο jack rocks κι όποιον πάρει ο χάρος.<br />
<br />
Τελικά έφυγα με φανέλα, τράπουλα, keyring, ζαλάδα και την ηθική ευχαρίστηση του να περπατάς αργά σαν χολιγουντιανός ήρωας ενώ τα πάντα πίσω σου καίγονται. Όταν το στόμα σου βγάζει φωτιές, γίνεσαι δράκος. Κι οι δράκοι σκοτώνουν ανυποψίαστους και πεθαίνουν ηλίθιοι.<br />
<br />
<br />
<br />
Μικροί και παραμυθιασμένοι γράφαμε γράμματα στο χοντρό κυριούλη με τα γιαλιά και το τεράστιο άσπρο μούσι να μας φέρει δώρο πανοπλία μεσαιωνικού ιππότη, για να μπορέσουμε επιτέλους να βγούμε στο κυνήγι για πριγκίπισσες.<br />
<br />
Κάτι χρόνια και κάτι λαβωματιές μετά, είμαι ο ιππότης και ο δράκος σε πακέτο τυλιγμένο με κόκκινο χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα. Και νιώθω υπέροχα.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Qzw6A2WC5Qo/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Qzw6A2WC5Qo?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-38504662012124277632016-11-17T12:22:00.000+02:002016-11-17T12:22:25.753+02:00drinking karma seekers<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.1in; line-height: 120%; }</style>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
έχετε παίξει
ποτέ Roxanne; Από το γνωστότατο τραγούδι
των Police φυσικά. 24 σφηνάκια μισό μπύρα -
μισό ό,τι υπάρχει πρόχειρο να γλυκοκοιτάζουν
από το μπαρ, ζητώντας το έλεος των δύο
θαρραλέων μονομάχων, που στην αρχή
νομίζουν πως θα έχουν τη δύναμη να
τσουγκρίζουν κάθε ποτήρι που θα κατεβάζουν
λαίμαργα.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Ο βασιλιάς
στο μπαρ λέει πως το παιχνίδι είναι
δύσκολο, πως οι περισσότεροι δειλιάζουν
στη μέση της μάχης. Πως άλλοι άντεξαν,
μα υπέκυψαν τελικά στις πληγές τους. Κι
έχω δει και με τα μάτια μου στρατιώτες
να καταστρέφονται στο διπλανό δωμάτιο
κάτω από την ταμπέλα “μόνο αγοράκια”.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Είμαστε κάπου
εκεί κρυμμένοι και εμείς οι δύο
συνταξιδιώτες, να πολεμάμε εχθρούς και
δαιμόνια, τραγουδώντας παράφωνα κι ό,τι
τραγούδι αποφάσισε ο βασιλιάς να
ακούσουμε. Αργά και βασανιστικά κάποιες
φορές, με φωτιά, καπνό και γέλια από
ηλίθια αστεία που ακούγονται πιο ωραία
εκείνη την ώρα, ή γρήγορα κι όποιον πάρει
ο χάρος, χτυπώντας τα δυο σώματα γεμάτα
με αλκοόλ, γεμάτοι ευχές και πόνο.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Κι ήρθε εκείνη
η ώρα που είμαστε εγώ, αυτός και σαράντα
και οχτώ λιοντάρια να περιμένουν τη
σειρά τους. Έρχεται η ώρα που δεν πρέπει
να δειλιάσεις μπροστά στον αυτοκράτορα.
Θα πέσεις μαχόμενος στο αιματοβαμμένο
κολοσσαίο;</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=3T1c7GkzRQQ" target="_blank">Rooooooxanne</a>..</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Δεν είναι
πολύ δύσκολο το Roxanne αν είσαι μαθημένος.
Ο μπάρμαν μας ξέρει και δε μας φοβάται.
Στο μπαρ εκείνο είμαστε οι διψασμένοι
θεοί της μπύρας, τα παιδιά του ήλιου του νυχτερινού. -Επόμενο, αν σε είδαν να κατεβάζεις
pints σαν μπουκάλα νερό του μισού λίτρου-
Στην πραγματική ζωή, απλοί procrastinating
στρατιώτες της πληροφορικής.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Είσαι λίγο
χαμένος για τα επόμενα λεπτά αν δεν
έχεις φάει καλά, αλλά για την παρέα που
σε κοίταζε περιμένοντας να φοβηθείς
είσαι πλέον ένας ήρωας που μισεί τα
χειροκροτήματα, και γενικά το θόρυβο.
-Ίσως και πιθανή λεία για τα όρνεα που
περιμένουν πώς και πώς να σε κομματιάσουν
απόψε κάπου μαλακά.- Και για κάτι τύπους
σαν εμάς που ζούμε για αναγνώριση, το
να είσαι ο ήρωας της ώρας είναι υπέροχο,
έστω κι αν δεν μπορείς να το απολαύσεις
ή να κερδίσεις κάτι. Λίγη αγάπη από αυτές
τις μικρές στιγμές, δύναμη αρκετή για
να σηκώσεις ξανά το σπαθί σου.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Πίνοντας την
καθημερινή σου δόση καφεΐνης επιστρέφεις
σε έναν κόσμο που είσαι πνιγμένος σε
δεκάδες deadlines και εκατοντάδες errors. Έναν
κόσμο που είσαι εγκλωβισμένος σε ένα
ντροπαλό εαυτό, ένα εαυτό τρελό για
κρυφτό με τον έρωτα και παιχνίδια με το
μυστήριο. Ένα φοβισμένο διάβολο που
μιλά μόνο με λόγια τραγουδιών και ένα
χαμογελαστό πρόσωπο που ξυρισμένο
μοιάζει με αρκούδο, ή και μαξιλάρι. Ένα γλόμπο για αλήθεια.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
Που έχει
σκοπό να αλλάξει τον κόσμο το δικό του, ένα αστείο, ένα τραγούδι, ένα ποτήρι τη φορά.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/NoP4kc03tFM/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/NoP4kc03tFM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-85631339557728683862016-07-27T02:01:00.000+03:002016-07-27T02:01:42.341+03:00pokemon Go(ld)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
επιτέλους, το "πάω να συνάξω πόκεμον" έγινε valid φράση. Niantic ruining trademark phrases since 2016. :'(<br />
<br />
<br />
Περί του pokemon go ο λόγος (με τόνο rio mare στο έψιλον σας παρακαλώ), της νέας παγκόσμιας μόδας σε έναν κόσμο που περιμένει υπομονετικά (not) server της προκοπής. Για εσάς που έτυχε να ζείτε στον almost πλανήτη πλούτωνα τις τελευταίες εβδομάδες γιατί νομίζω μόνο τζιαμέ εν ψάχνουν για πόκεμον, στο εν λόγω app/παιχνίδι ψάχνεις σε πραγματικούς χάρτες κίτρινα χάμστερ τζαι νυχτερίδες, τζαι προσπαθείς να τα φυλακίσεις, kinda, σε κάτι υπέροχες μαππούες χρώματος μισή κόκκινο μισή άσπρο. Cool, έννεν;<br />
<br />
Να σας πω πως εγώ εν παίζω Go. Δύο λόγοι. Η μπαταρία του κινητού μου με 3g τζαι παιχνίδι ρουφήχτρα ανοιχτά πάει που 100 σε 0 πιο γρήγορα που όσο θέλει για να πιάσει 0-100 ο γερόλυκος το Sunny της γιαγιάς μου. (αθάνατο το παλιοσίδερο, long live the nissunny) Συν ότι ακόμα τζαι η σκέψη του να γίνω ο Ash Ketchum που την Pallet Town έννεν αρκετό motivation για να περπατήσω. :)<br />
<br />
Αλλά έπαιξα πάμπολλες φορές τες κασεττούες των τριών πρώτων γενιών -τρίτο gen εν ruby/sapphire/emerald-, ας εν καλά η θητεία που έκαμα, τζαι νομίζω δικαιούμαι το διδακτορικό στην πρώτη. Τα πάντα σε emulators γιατί ποτέ δεν είχα gameboy. Γιατί εν επροχώρησα στες επόμενες γενιές; Επειδή τα πόκεμον που φτιάχνουν μετά εν ηλίθια (η δικαιολογία που χρησιμοποιώ εγώ τζαι κάτι άλλοι χιλιάδες νοσταλγοί της γενιάς του μπούλμπασαρ για να πούμε ότι απλά βαρκούμαστε να ασχοληθούμε αλλά να έχουμε το δικαίωμα να θεωρούμαστε μεγάλοι φαν των εικονικών τεράτων).<br />
[Φέρτε μου το πισκοττούι μου να συνεχίσουμε.]<br />
<br />
<br />
Τώρα, ας ανοίξουμε ένα άλλο κεφάλαιο. Λέγεται pay-to-play τζαι εννοείται πως αναφέρεται σε παιχνίδια που ό,τι τζαι να κάμεις, όποιος πληρώσει κάτι σε χρυσό αποκτά έξτρα δικαιώματα τα οποία εν θωρείς ούτε με τηλεσκόπιο. "Εγώ εν θέλω να βάλω λεφτά στο παιχνίδι τζαι εν πρόκειται", σε ακούω να φωνάζεις φίλε αναγνώστη, τζαι με το δίκιο σου. Όμως η πώρωση σου με τούτο (ή όποιο άλλο παρόμοιο παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία, be it Summoner's war, Hearthstone, zynga poker, Candy Crush -όσα request τζαι να στείλεις στους φατσοφίλους σου που τη στιγμή που θωρούν 8 notifications τζαι τα 7 εν ζωές φωνάζουν έλεος τζαι κάτι άλλο που παραλείπω για να μείνει family friendly το κείμενο- ή ό,τι άλλο σας έρκεται τούτην την ιερή στιγμή) το πιο πιθανό να σε ωθήσει στο να ανοίξεις το πορτοφολάκι σου τζαι εσύ. (I've done it too, εν είσαστε ποτέ μόνοι σε τούτο το μάταιο κόσμο)<br />
<br />
Για να μεν παρεξηγούμαστε, εν είπα ότι εν κάτι κακό. Αν εξαιρέσεις το ότι εν εξίσου ανήθικο για τον non-paying παίχτη όσο τα DLC με περιεχόμενο που έπρεπε να ανήκει στο κανονικό παιχνίδι, το pay-to-play εν βολικό μοντέλο. Βολικό για τον παίχτη που απολαμβάνει τα προνόμια του, τζαι (για να κάμω το δικηγόρο του εαυτού μου) ακόμα πιο βολικό για εμάς τους απανταχού developers, graphic designers κλπ. που βρίσκουμε κάπως τρόπο να πληρωθούμε για εβδομάδες, μήνες ή ακόμα τζαι χρόνια σκληρής δουλειάς, πόσο μάλλον αν το παιχνίδι προσφέρεται δωρεάν στο κοινό. Οι διαφημίσεις σε μια εφαρμογή, αν τζαι μπορούν να φέρουν κάποιο κέρδος, έννεν αρκετές αν χρειάζεσαι να διατηρήσεις servers και να συνεχίσεις την ανάπτυξη της εφαρμογής. Game making ain't a game.<br />
<br />
<br />
Δυστυχώς (ή ευτυχώς), το pokemon go εν φαίνεται να εν κάτι διαφορετικό. Όποιος αγοράσει τα περισσότερα lure modules (που βασικά από ότι εκατάλαβα πρέπει για τα πόκεμον να εν κάτι σαν μηχανή για sweet scent) που ουσιαστικά φέρνει τα πόκεμον κοντά σε εσένα, το πιο πιθανό να προχωρήσει γρηγορότερα. Απλά μαθηματικά με τη βοήθεια των χρηματοοικονομικών.<br />
<br />
Επίσης, σαν εταιρία, το καλύτερο που μπορείς να κάμεις τούτη τη στιγμή εν να εκμεταλλευτείς τη ποκεμανία που επικρατεί, τζαι από ότι φαίνεται εννα κρατήσει τουλάχιστον για ακόμα κάτι μήνες, τζαι να προσφέρεις εκπτώσεις ανάλογα με την ομάδα που ανήκεις -άλλη ιστορία τζαι τούτη με τους ποκεοπαδούς, προτιμώ να μεν το αναλύσω- όπως εκάμαν σε άλλες χώρες, ή να πληρώσεις για να γίνεις pokestore (ο τόπος που αγοράζουν οι μανιακοί του go διάφορα χρήσιμα με την περιπέτεια τους, κυρίως pokeballs), κάτι το οποίο είδα πως έκαμαν ήδη στα CTH (ναι, κώστας θεοδώρου) headquarters -μη χέσω- στο Στρόβολο, τζαι από ότι είδα ήδη έφερε διάφορους με σμαρτφόνια στην περιοχή. Hey, as long as it works..<br />
<br />
<br />
<br />
Για εσάς με την υπομονή του ηλίθιου δεκάχρονου από το κάντο, καλή τύχη να σας ευχηθώ τζαι με το νου σας. Gotta catch 'em all.<br />
<br />
<br />
Είμαι ο μπούλμπι. Ίσως να είμαι τζι εγώ πόκεμον.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/eQJMN8KVpI0/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/eQJMN8KVpI0?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
P.S.-1: τίτλος: not to be confused με το actual παιχνίδι pokemon gold της δεύτερης γενιάς<br />
<br />
P.S.: Ευχαριστώ για την υπομονή σας που λαλούν τζαι στες βαρετές παρουσιάσεις. Αν το διαβάζετε, να ξέρετε πως σας αγαπώ. (No freebies here, sorry)<br />
<br />
P.S.2: Με το PS εν εννοώ playstation :)<br />
<br />
P.S.3: Σήμερα έππεσε για μιάμιση ώρα το ρεύμα στη γειτονιά. Νομίζω εν εξαναένιωσα πολλά πιο homo sapiens χωρίς ίντερνετ. Επήα στα mcdonalds για wi-fi. Shame on me.<br />
<br />
P.S.4: Όπως σωστά παρατηρούν διάφοροι στο ίντερνετ, το πιο κοντινό που υπάρχει σε real life pokemon προς το παρόν εν να καταφέρεις να διδάξεις τον παπαγάλο σου να λαλεί parrot.<br />
<br />
P.S.5: Ποιος είπαμε ότι θέλει πραγματικά γλυκούλια πόκεμον; Hold your horses. Legendaries, psychic, electric & fighting pokemon aside, απλά φανταστείτε ένα κόσμο γεμάτο με muk, το μοβ δηλητηριώδες σκατό που μοιάζει με magnetic putty.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF-jSq7XK2SfYh3lLsddmMnzAfvN8KjySZLmqeFSbiWl60e_DVHbG_PMdeWdxAhLTYQNBcUIwdVdQhOWAmg5cNVzCzyAuZYQfWhyzAE3Ehq-YdZEhFcROFQgcHPwsawEWBcYTEsEapLM9M/s1600/Ash_Muk.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF-jSq7XK2SfYh3lLsddmMnzAfvN8KjySZLmqeFSbiWl60e_DVHbG_PMdeWdxAhLTYQNBcUIwdVdQhOWAmg5cNVzCzyAuZYQfWhyzAE3Ehq-YdZEhFcROFQgcHPwsawEWBcYTEsEapLM9M/s320/Ash_Muk.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">γλύκας, έννεν;</td></tr>
</tbody></table>
Εγώ ήδη κλαίω στη σκέψη. Τζαι μεν που πείτε πως εν γλυκούλης ο πίκατσου γιατί εννα προχωρήσω στο κεφάλαιο σνόρλαξ. Ευχαριστώ.<br />
<br />
<br />
<br /></div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-3562315048740652212016-07-04T04:22:00.000+03:002016-07-04T04:44:11.589+03:00showerthought #0: εκάμαμεν το μούτσιον επιστήμη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
ως γνωστόν, η πληροφορική θεωρείται επιστήμη (ή τουλάχιστον θέλω να ζω με τη ψευδαίσθηση, μεν μου τα χαλάτε).</div>
<div>
Επίσης γνωστόν το ότι το video streaming που πλέον θεωρούμε δεδομένο (οι εφευρέσεις από υπολογιστή μέχρι www, DSL etc. παραλείπονται) έφαε κάτι χρόνια σε προγραμματιστές, μηχανικούς μαθηματικούς, πιθήκους, μονόκερους τζαι άλλους nerds που μόλις αποφασίσαμε να αποκαλούμε επιστήμονες, μέχρι να δημιουργηθεί.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τζαι κάπως έτσι καταλήγουμε στον Ιούλη του δεκαέξι, που ο μέσος <strike>έφηβος</strike> αυνάνας μπορεί να δει σε δευτερόλεπτα ό,τι θέλει για να ξεζουμιστεί. Για νόρμαλ καταστάσεις, έχουμε πλέον τα facebook, κάτι αιώνες -φαίνονται- πιο πριν myspace τζαι hi5 (φαντάσματα). Hardcore καταστάσεις; Ψάξε ό,τι σου κατεβεί στο google μαζί με τη λέξη porn ή xxx, απενεργοποίηση safeSearch, et voila. Ο περίφημος <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Rule_34_(Internet_meme)">κανόνας 34</a>. Η επιστήμη της πληροφορικής στα καλύτερά της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
/* Εξέλιξη, amirite? */</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είμαι ο μπούλμπι, τζαι έκαμα το μούτσιoν επιστήμη. Most probably τζαι εσύ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/xrHFknW-i64/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/xrHFknW-i64?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
P.S. -1: ο Πανίκκος νομίζω πως θέλει να με σκοτώσει γιατί έκλεψα το trademark κλείσιμο του. </div>
<div>
..</div>
<div>
..</div>
<div>
guys, πού εν ο πανίκκος;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
P.S.: ίσως πιο σωστό το "εβάλαμε στο μούτσιον επιστήμη", don't shoot (ή unload, ό,τι ακούεται πιο σωστό στη σεξουαλική -και μη- σας φαντασία)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
P.S. 2: too gender specific? oops.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
P.S. 3: εν έγραψα για την πυρκαγιά επειδή ήταν --καυτό-- θέμα τις προηγούμενες μέρες, ..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>ok, <strike>sorry</strike> <b>not sorry</b>. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
Μεταξύ αστείου τζαι σοβαρού όμως, belated συλληπητήρια στις οικογένειες των δασοπυροσβεστών που έχασαν τη ζωή τους. Μπράβο τζαι σε όσους εβοηθήσαν όσο εμπορούσαν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά θέλω μια χάρη. <a href="http://itzbulby.blogspot.com.cy/2014/06/three-second-memory.html">Αποδείξετε με λάθος</a>. Θα τα πούμε τον Οκτώβρη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
P.S. 4: -- not to be confused with <a href="https://www.reddit.com/r/Showerthoughts/">/r/Showerthoughts</a>, οκ; --</div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-86538918142087082442016-05-28T19:05:00.000+03:002016-05-28T19:05:16.315+03:00alias fucking=sudo<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ζω ακόμα. Δυστυχώς για κάποιους, ευτυχώς για κάποιους άλλους.<div>
Το πλήθος των "κάποιων άλλων" μετράται στο ένα χέρι: η μάνα μου κι η γιαγιά μου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο προγραμματισμός είναι ωραίος και δύσκολος.</div>
<div>
Ψέματα. Μόνο δύσκολος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τέλος, ένα χρόνο κλάματος μετά, το alias fucking=sudo δουλεύει σε σκριπτάκι στη bash.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είμαι ο μπούλμπι. Για πόσο καιρό θα με ανέχεστε ακόμα;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/epIDvFAn9EU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/epIDvFAn9EU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<br /></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-87370479104499740152015-09-09T00:31:00.003+03:002015-09-09T00:31:46.911+03:00καλοκαίρι για πάντα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
**<strike>sand in my hair</strike> sand in the air<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
υγρασία έξω αρκετή για μπάνιο ιδρώτα, σκόνη αρκετή για να αναστήσουμε το σάντμαν. Έπλυνες το αυτοκίνητο σου την Κυριακή; ώρα να κάμεις βουντού τζείνον που σε εκαταράστηκε.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Pnw_9PIkyGE/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Pnw_9PIkyGE?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Για όλους όσους εγράφετε για ακόμα μια πρώτη του σεπτέμβρη "32 αυγούστου", "για πάντα καλοκαίρι". Αφιερωμένη η τωρινή ατμόσφαιρα που θυμίζει το ττόζι που εσήκωσα στο τελευταίο σουτ που έκοψα με βουτιά σε beach soccer. Έτα.</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Καλοκαίρι για πάντα. Στη μούρη σας. Κυριολεκτικά.</b></div>
</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-22236358058543987732015-08-09T15:49:00.001+03:002015-08-09T15:49:14.403+03:00η ατυχία χτυπάει πάντα ομαδικά<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Δυο μερούλες μείνανε μάτια μου γλυκά <br/>
κι έτσι όπως πάμε με την τρέλα που με πιάνει θα τα βγάλω τα μάτια μου τα γλυκά. <br/>
<br/>
Είμαι κάπου εδώ σε μια σκοπιά βλέποντας από ψηλά τον Αη Δομέτη και τους γάτους του και με όση δύναμη μου απομένει φωνάζω στη θεά τύχη να δείξει επιτέλους λίγο έλεος στο στρατιώτη των καταστροφικών συμπτώσεων, το λιοντάρι της πύλης, το φάντασμα με τα χακί.<br/>
<br/>
Αν είναι ένα πράμα που έμαθα κι ακόμα μαθαίνω από τη θητεία μου είναι πως η ατυχία σε χτυπάει πάντα σε γκρουπ.<br/>
<br/>
Πιείτε και για εμένα μέχρι να μπορώ να πιω κι εγώ για εσάς. Τρίτη κερνάω εγώ.</div>bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-28238801817115024872015-05-20T00:24:00.003+03:002015-05-20T00:33:45.086+03:00νέα νέο μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
*σκότωσ'μας ούλλους τζι ας γενεί το paper μας αυλάτζι<br />
κάμε το λύκειο ματζελειό, τους μαθητές τραούλλια<br />
αμμά'ξερε πως μαθητής όταν κοπεί των νέων<br />
τριγύρω του πετάσσουνται οι σύνδεσμοι γονέων*<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvdSMhkp0h71gLK2Ef3GKhOrLFpLZ5gOl6d82qByU5QgBOgIPnzCeyPZB7XDGte58D17wzOMZTkYmtf1zHyA4H7juVtWlguRl9w8M5AMjQUV34pbiSP_dLHMPkfrteAb2CYJmZbAdvYEub/s1600/11252106_10153901553087942_6638680009122359946_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvdSMhkp0h71gLK2Ef3GKhOrLFpLZ5gOl6d82qByU5QgBOgIPnzCeyPZB7XDGte58D17wzOMZTkYmtf1zHyA4H7juVtWlguRl9w8M5AMjQUV34pbiSP_dLHMPkfrteAb2CYJmZbAdvYEub/s640/11252106_10153901553087942_6638680009122359946_n.jpg" width="640" /></a></div>
υπέροχο; ο καθένας που κόφκει έστω το ελάχιστο ο νους του, έστω μιαν κοκκόνα της παττίχας, τζαι εν καρτερά να παπαγαλίσει τζαι να θέλει βαθμό, μπορεί να γράψει μια αξιοπρεπέστατη έκθεση. Αλλά επειδή εν έχω ορέξεις να τα ξαναλαλώ για το σύστημα, τόσες φορές τα είπαμεν, η γλώσσα μου έφκαλε παραπάνω μαλλί που τη χαίτη της κοντσhίτας, ας μείνουμε στα αυτονόητα τζαι οι αναλύσεις μόνο καλό εν μας κάμνουν.<br />
<br />
Ευτυχώς που επηένναμεν τζαι ιδιαίτερα τζαι ξέρουμε να γράφουμε δηλαδή. Η ψευδαίσθηση εν ότι εμάθαν μας ελληνικά.<br />
<br />
Απολαύστε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Των φρονίμων τα παιδιά. [Χαρά rulez]<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7NWozsMHn5UA6UcTbww3uK-kEJxqA2fuAwYSZ1vJ94PWMUxdRgSFNyzEXmnkXBsIWh8shUlC99tETTf_R3Juh7K2ys96MMwhMCHE-exJ1DuWoIodCgBvIIe0KITA8z_4gq0TKWDAcAGqR/s1600/11206954_10202637579059728_4967519792894577252_n.jpg" imageanchor="1"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7NWozsMHn5UA6UcTbww3uK-kEJxqA2fuAwYSZ1vJ94PWMUxdRgSFNyzEXmnkXBsIWh8shUlC99tETTf_R3Juh7K2ys96MMwhMCHE-exJ1DuWoIodCgBvIIe0KITA8z_4gq0TKWDAcAGqR/s400/11206954_10202637579059728_4967519792894577252_n.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ως τζαι ο Χίτλερ ξέρει το.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/7qg8325f-zo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/7qg8325f-zo?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τζαι γιανα πάει καλά η μέρα του μελλοντικού νέου μου που εν έγραψε.</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ziIEFZFNn5o/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ziIEFZFNn5o?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<b>Καλά κλάματα.</b></div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-76218477113514200532015-04-30T00:14:00.001+03:002015-04-30T00:14:47.154+03:00αγιασθήτω το τζακούζι σου / next top ταξιτζής<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>*βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Ττόμυς ο Β' εις το υπαίθριον αυτού υδρομασάζ, εις το όνομα του κομμένου ύδατος και του Πιτσιλλίδη και του αγίου χρήματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.<br/>
<br/>
<br/>
Μόλις φκάλεις άδεια απολαμβάνεις το ότι είσαι τζαι επίσημα οδηγός. Τάσσεις γυρούς, καφέδες, βάλλουν σου λάικ στη φωτογραφία με το σhισμένο L που γεμώνει το φέισμπουκ μια κάθε τρεις μέρες, μια χαρά. Μέχρι που βαρκέσαι τζαι αφήνεις την άλλη με θκυό σhείλη καμένα, ή μέχρι να σου λείψει η βενζίνη τζαι να γυρεύκεις όπως τον παλαβό την πιο φτηνή ενενηνταπεντάρα στη Λευκωσία.<br/>
Εγώ ευτυχώς έφκαλα εχτές την επίσημη άδεια που μου παρέχει η κυβέρνηση να πατώ ελεύθερα κάττους χωρίς βαθμούς ποινής τζαι ανθρώπους χωρίς τύψεις, οπότε εγλίτωσα εν μέρει τζείνο που ούλλοι ανεξαιρέτως αθθυμούνται σε το καλοτζαίρι.<br/>
<br/>
Αλλά τωρά αρκέφκουν τα βάσανα. Η μάνα σου που σε πελεκά να πάρεις τους μιτσιούς ιδιαίτερα, ο αρφός που θέλει να τον πάρεις να παίξει μπάσκετ, η αρφή που θέλει μέσο να πάει στη φίλη της να βαφτούν τζαι να φκάλουν σέλφι, η γιαγιά που θέλει να πάει για προσκύνημα στον Άη Νεόφυτο τον έγκλειστο τζι ας μεν τραβά το Sunny. [τραβά, εντάξει]<br/>
Συγχαρητήρια. Έγινες ο Next Top ταξιτζής της οικογένειας.<br/>
<br/>
Σκατά δηλαδή.<br/>
<br/>
<br/>
Α. τζαι μια που μιλούμεν περί σκατού. Την επόμενη φορά που ο μεγαλειότατος Tom II φκει στην ταράτσα του παλαθκιού του για να βαφτιστεί ενώ η υπόλοιπη Λευκωσία έσhει νερό μόνο τη μισήν ημέρα, εγώ ο ίδιος εννα μεταμορφωθώ σε τζείνην την περιστερά που επέταν όταν εβαφτίζετουν ο Τζίζους, εννα αμολύσω τον ανίερο μου κότσιρο πάνω που την τζεφαλή με τα μούσια του τζαι εννα αφήσω τη βαρύτητα να κάμει τα υπόλοιπα. Τέλος τζαι τω τζακούζι δόξα.</div>bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-89313931152476019352015-04-17T21:13:00.000+03:002015-04-19T12:33:56.107+03:00at ledras and everywhere in a so so so small world<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
όσοι του φέισμπουκ χρήστες θα παρατηρήσετε ένα βίντεο που παίζει στο σημερινό [και όπως προβλέπω στο εβδομαδιαίο] timeline, at ledras επεισόδιο τρίτο με την φρέντα freda freddo espresso μενελάου. Το οποίο αποδεικνύει για ακόμα μια φορά το πόσο ΑΣΧΕΤΟΙ είμαστε σε θέματα ιστορίας. [αν δεν το είδατε ήδη, σας περιμένω]<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Jm4ZQ-kJZK0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="http://www.youtube.com/embed/Jm4ZQ-kJZK0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Εντάξει;<br />
<br />
<br />
<br />
Και αφού φρίξατε ήδη με την πλήρη ασχετοσύνη των εμφανιζομένων στο βίντεο καθώς οι ερωτήσεις είναι γενικές γνώσεις τετάρτης δημοτικού, [τυγχαίνει να ξέρω και δύο από αυτούς αλλά ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε οικογένειες δε διαλύουμε] να πάμε στο καλύτερο.<br />
<br />
Τα σχόλια.<br />
Όπου βλέπουμε την κυπριακή social-media-ο οικογένεια να φωνάζει για την ασχετοσύνη τους. Να φωνάζουν άτομα που γνωρίζω προσωπικά ότι η απάντηση τους δεν θα ήταν καλύτερη από την πρώτη που ακούστηκε,<br />
<br />
[εδώ ζητώ μισό λεπτό για να απολαύσω την απάντηση, γυρίστε το βίντεο πίσω στο 0:44<br />
<br />
-τι γιορτάζουμε την πρώτη του απρίλη; -την πρωταπριλιά]<br />
<br />
να φωνάζουν γιατί δεν έτυχε να τους ρωτήσουνε αυτούς. This is how we do.<br />
Και το ακόμα καλύτερο; Φαντάσου να τους ρωτούσανε για παγκόσμια ιστορία, όχι τη δική μας.<br />
<br />
Όχι πως εγώ είμαι ο συγγραφέας του μπλε βιβλίου ιστορίας της κύπρου που τόσα χρόνια στοίχειωνε τις σχολικές βαλίτσες και τα ράφια μου και ακόμη τα στοιχειώνει. Φυσικά και θα σου πω το αγαπημένο δε γνωρίζω αρκετά συχνά. αλλά όχι σε πράματα που γιορτάζεις σαν αργίες. Όχι σε ερωτήσεις που φρόντιζαν να σου μάθουν να παπαγαλίζεις σε κάθε γιορτή.<br />
<br />
Γίνεται και χειρότερα. Και όσο είναι ώρα πρέπει να το πιστέψουμε. Και εγώ, και εσύ, και όλοι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/k6_G5PlEXdk/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="http://www.youtube.com/embed/k6_G5PlEXdk?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br /></div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-51689442405712652612015-03-17T21:37:00.002+02:002015-03-17T21:43:28.230+02:00βαγγέληςΣταμάτα να κλαις γιατί δε σε πονάει, ξέχνα το Βαγγέλη και θυμήσου το Βαγγέλη που αυτοκτονεί για σέναbulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-48743988829587077562015-02-21T10:56:00.002+02:002015-02-21T10:57:27.415+02:00Solo FCΣο καφές θέλει παρέα, ακούς;bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-20437402267609141032015-02-15T11:21:00.002+02:002015-04-30T05:03:06.681+03:00είμαι τιγράκι, νιαρρρρρμου λέει η μικρή μου αδερφή πως θα ντυθεί ντίβα στα καρναβάλια και τη φαντάζομαι με attitude meryl-streep-wears-prada να ψαρώνει τις άλλες, 'όοοοχι χρυσό μου'. Creepy. Αν το κρατήσει μετά το πάρτι θα την αποκληρώσω. Τέλος.<br />
Η άλλη λέει πως θα ντυθεί χορεύτρια κι ας ξέρω πως την τελευταία φορά που πήγε να χορέψει έσπασε ένα βάζο και ένα πόδι. Ο άλλος πήγε απλά να παίξει μπάσκετ. Καρναβάλια.<br />
<br />
Οι γκόμενες των μελλοντικών νέων μας ντύνονται στρατιωτίνες για κάποιο λόγο, ίσως για να τους ξαναγειώσουν όσο είναι ακόμα καιρός, ίσως γιατί νομίζουν πως το χακί πάει ασορτί με το γυαλί καθρέφτης rayban περιπτέρου που συναντάς σε αφθονία σε φοινοικούδες και καλοκαιρινή αγία νάπα, δε ξέρω. Άλλες ντύθηκαν γατάκια είμαι-τιγράκι-εγώ-νιαρρρρρ και άλλοι αποφάσισαν να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των απανταχού κοντσίτων ντυμένοι -τι άλλο- γυναίκες με ροζ περούκα και ψεύτικα γυαλιά ήλιου διπλάσια του μεγέθους της κεφάλας τους. Τέλος είναι και αυτές που αποφάσισαν να βάψουν το πρόσωπό τους σαν το χάρβι ντεντ από το dark knight και μας πρήζουν διαρκώς τα γεννητικά με μέσο όρο σαρανταοχτώ σέλφι ανά ώρα στο φατσοβιβλίο.<br />
<br />
Έχουμε στανταράκι σαν το γκολ του παπουλλή και αυτούς που έχουν καρναβάλια ολόχρονα κι αντί για κλόουν ντύνονται με κοστούμια και λένε πως είναι η δουλειά τους. Πάσο.<br />
<br />
Όσο για εμένα, λέω να ντυθώ άνθρωπος για σήμερα μα πού τέτοια τύχη. Σκοπός σκοπέος και σήμερα γιατί τα όπλα δε ξέρουν από καρναβάλια και γιορτές.<br />
Έχετε κοστούμι ανθρώπου καλέ μου κύριε; Όχι, μας τέλειωσε. Γαμώτο, πάλι στρατιώτης θα ντυθώ; σκάσε πουστόνεο.<br />
<br />
Να περνάτε καλά. Και να πιείτε και για εμάς. Cheers.bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-9075066482383155682015-02-14T16:58:00.002+02:002015-02-14T17:37:21.778+02:00φωτιάΦωτιά στα σαββατόβραδα, φωτιά να κάψουμε τα ζευγαράκια που αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους να γλείφονται σα να μην έχει πια σπίτια. Φωτιά στους αρκούδες με καρδούλες που ξαφνικά όλοι ακρίβυναν και έβαλαν καρτελάκια προσφοράς, φωτιά στα ερωτικά σας ποστ που του χρόνου θα σβηστούν μαζί με το 'σε σχέση' που τα συνοδεύουν. Φωτιά στον κόσμο που γίνεται ρομαντικός για σήμερα κι αύριο πάλι καβγάδες. Φωτιά, φωτιά να μας κάψει κι εμάς που αγοράσαμε πίτσα σε σχήμα καρδιάς περιμένοντας τον έρωτα να κατεβεί με αλεξίπτωτο και να σε χτυπήσει με το βέλος σα να κρατά ντραγκούνοφ. Φωτιά, μας βαρέθηκα και φέτος όπως και πέρσι. <br><br>Και του χρόνου. Αν αντέξω κι αν κρατήσετε.<br><br>bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-43671650809862033942015-02-11T17:37:00.003+02:002015-02-11T17:37:32.167+02:00bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-40273975394217718762015-02-01T14:25:00.004+02:002015-05-20T00:29:16.056+03:00η μάνα σου θέλει να το δει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
μετά από τους παππούδες και γιαγιάδες που πατάνε, μετά από σαφέστατες και διαρκώς επαναλαμβανόμενες οδηγίες των εγγονιών τους, δύο φορές, αργά και σταθερά, σα να αφοπλίζουν μπόμπα ή σαν να έχει πάνω σκατά το ποντίκι, δύυυο φορές το αριστερό κουμπάκιιι πάνω στο μπλε έψιλον αγγλικόοοοο για να ανοίξει ο internet explorer -θέμου και Παναγιά μου μπυροπίνουσα τι αμαρτίες κάνω- και μετά να γράψει google πάνω στο search bar της google και εσύ να αυτοκτονάς μέσα σου αλλά να πρέπει να παραμείνεις ήρεμος, ε, μετά από αυτήν την τεχνολογική μάστιγα είναι και αυτό που η μάνα σου ψάχνει πάνω στο κινητό σου να δει τι ακριβώς έχει μέσα. Άσχετο πως τα μόνα μηνύματα που έχεις είναι κάτι τσατ με φίλους περί του πού θα πάμε να γίνουμε στουπί απόψε ή το ποιος έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες στη γκόμενα που είδαμε την προηγούμενη φορά στο μπαράκι, άντε να έχεις και κανένα μήνυμα με τη φίλη, γκόμενα, γκόμενο σου ξερωγώ και κανένα διαφημιστικό με ηλίθιες προσφορές του public. Η μάνα σου θέλει να το δει. Νιώθεις τον πόνο μου συνάδερφε;<br />
<br />
Όχι; δε σου έχει τύχει μου λες; ΨΕΥΤΗ. ΥΠΟΚΡΙΤΗ. ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗ. ΚΑΚΟΨΗΜΕΝΗ ΤΥΡΟΠΙΤΑ. Σου έχει τύχει. Δεν πα να'σαι δέκα, δεκαοχτώ, εικοσιπέντε, σαράντα χρονών, η μάνα σου τη βλέπει γκράντε ντετέκτιβ με ειδικότητα στο νόμιμο eavesdropping και ΠΑΝΤΑ θα προσπαθεί να δει τι γράφεις στο μήνυμα δίπλα της και κλασικά θα σκέφτεται 'τι συναλλαγές κανονίζει πάλι με τα κωλόπαιδα που έχει για φίλους'. Αν, δε, γελαστείς και χαμογελάσεις σε ένα sms, η σκέψη της πάει αμέσως στην κατηγορία θηλυκό slash τσόλι και θα σε κοιτάζει πάντα με έκφραση 'ποια πάει να σε κλέψει από τη μανούλα'. Κι ας μην καταλαβαίνει γρι από τεχνολογία, ή το κινητό της να είναι εκείνο το ασπρόμαυρο νόκια 3310 που είχε πάνω κουφούα δύο και space impact, αυτό που χρησιμοποιούσες όταν το σφυρί χανότανε για κάποιο λόγο, ναι αυτό. (κουφούα rocks btw)<br />
<br />
Και όσο και να της λες και να της ξαναλές πως δεν έχω τίποτα σημαντικό στο σμαρτφόνι αυτή ψάχνει στην πρώτη ευκαιρία επί ματαίω να βρει το μήνυμα που λέει για χόρτο όσο και να της εξηγώ πως δε χρειάζομαι χόρτο και είμαι high από φυσικό μου, ή να ρουφήξει σα βαμπίρ το αίμα κάθε επαφής με όνομα που φέρνει γυναικείο, αλλά πάντα στο τέλος τη βλέπεις να ακούει τις μουσικές σου και να νομίζει πως το γύρισες σε σατανισμό ή καμιά θρησκεία που λατρεύει τους μονόκερους και στο τέλος καταλήγει σε προσκυνηματικό ταξίδι στην Τήνο που έκανε τάμα να ανάψει λαμπάδα στο μπόι μου που ευτυχώς δεν είναι μεγάλο και έτσι γίνομαι πιο οικονομικός. Κι ας σου 'χει απόλυτη εμπιστοσύνη κι ας πίνει νερό στο όνομα του γιόκα της.<br />
<br />
Και κάτι άλλο περί tech. Έγινε τση μοδός να κάνετε τα νιόπαντρα κοινό προφίλ στο φατσοβιβλίο; να δεχτώ το κοινό mail σαν πρακτικό για το σπιτικό. Το κοινό φέισμπουκ σε τι χρησιμεύει εκτός από το ότι δε χρειάζεται να γράψεις δύο φορές ευχαριστώ σε κάθε επέτειο και το ότι είναι μια υπέροχη δικαιολογία για καβγάδες και παρεξηγήσεις; ξηγάτε μου και μένα του παλαιολιθικού γλόμπου μη μείνω πίσω από τα δρώμενα και μπορεί να χρειαστεί μια μέρα.</div>
bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3578231799958970793.post-81538805679017727282015-01-31T17:06:00.004+02:002015-01-31T17:42:43.721+02:00oh, arabella.Το κρύο ηλιοβασίλεμα του χειμώνα είναι η τέλεια χρονική στιγμή για να απολαύσεις τον καφέ σου, να ηρεμήσεις και να σκεφτείς την αραμπέλα που σου έμεινε στο νου από την τελευταία φορά που ήπιες λίγο περισσότερο, ή ποιον θα σκοτώσεις στο μυαλό σου σήμερα.<br><br>Και λες τι ωραία τα χρώματα και να το χρώμα των ματιών της στον ορίζοντα και πώς θα της πήγαινε αυτό το κόκκινο περιοδί σε φόρεμα και θέλω να βγω έξω να τα πιούμε τώρα και θέλω αναστολή, και στο τέλος που βγαίνεις δε μπορεί και καταλήγεις να παίζεις beer pong με τα κολλητάρια σου σε κανένα υπόγειο για να μη σπάσετε κανένα τζάμι επειδή κάποτε πρέπει να φύγεις από το ρομαντικό mode.<br><br>Τι ωραίο που είναι το χρώμα στα σύννεφα τώρα, σαν τη φλεγόμενη ουρά εκείνης της καφετί γάτας που άναψα μια φορά γιατί με γρατσούνισε, τι ωραία τα χείλη της. <br><br>Πού να γυρίζεις τώρα που σκουριάζει ο τόπος; τα πίνεις κι εγώ φοράω ακόμα χακί; να 'ρθω να σε βρω τώρα να σε ξεσκίσω, πάλι δε μου έφερες τίποτα να πιω.<br><br>Πού είσαι αραμπέλα, πόσο σε θέλω σήμερα. Κι αύριο βλέπουμε.bulbyhttp://www.blogger.com/profile/02779892493133691971noreply@blogger.com0