node*

Πώς θα σου φαινόταν εσένα αν το πρωινό σου ξύπνημα ήταν τηλεφώνημα συγγενή σου αξιωματικού που να σου λέει συγχαρητήρια; Παράξενες οι χαρούμενες δευτέρες. UCY πληροφορική 19.3. Λυπάμαι όσους κουράστηκαν περισσότερό μου στις παγκύπριες και δεν πήραν θέση. 8-6 τους αιώνιους γιάνκις, ωραίος ο mookie betts κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. -spoiler: το χθεσινό ματς των sox- Να πέρναγε κι η Ελλάδα κι ας αγοράζαμε κι άλλες μπύρες. Το πάρτυ καλά κρατεί και πρωινιάτικα εγώ και η χαρά μου γινόμαστε ένα.  Μουσική. Ηρεμώ. Καιρός να χαρεί και ο υπόλοιπος κόσμος μαζί μου. P.S.: Μαρία σου έρχομαι. Εσένα μια random μέρα, εσένα πριν τις εφτά, εσένα μετά τις οκτώ.

Και τα χρόνια περνούν.  Πότε ξύπνησα για πρώτη φορά -χαρούμενος για κάποιο λόγο- για να πάω στο δημοτικό, πότε αγάπησα τους υπολογιστές για πρώτη φορά, πότε έφαγα δούλεμα για το μέγεθός μου για πρώτη φορά, πότε έφαγα κόλλημα [more like ενθουσιασμός] για πρώτη φορά, πότε αγάπησα ροκ τραγούδι για πρώτη φορά, πότε έγραψα στο πρώτο μου πουκάμισο για πρώτη φορά, πότε φοβισμένος πάτησα στο γυμνάσιο για πρώτη φορά, πότε βγήκα μόνος μου για πρώτη φορά, πότε είδα 007 με φίλους για πρώτη φορά [quantum of solace, είμαι μικρούλι είπαμε], πότε διάλυσα τον εαυτό μου για πρώτη φορά, πότε πήγα σε ματς του κεραυνού για πρώτη φορά, πότε πήρα απολυτήριο για πρώτη φορά, πότε κατάλαβα ότι γράφω καλά για πρώτη φορά, πότε ανακάλυψα την ηλεκτρονική μουσική για πρώτη φορά, πότε μπήκα στο -και από το θεό ξεγραμμένο- κύκκο βήτα για πρώτη φορά, πότε διάλεξα μαθήματα για πρώτη φορά, πότε άρχισα να κράφω κάφρικα αστεία στο τουίτερ για πρώτη φορά, πότε ο εμετός μου έγινε ηλεκτρονικός -βλέπε μπλογκ- για πρώτη φορά

Από τα wannabe-έξυπνα σχόλια που μέσα μέσα γράφω στο τουίτερ καταλαβαίνετε πόσο μεγάλος φαν του κοέλιο είμαι. [Δεν είμαι, πας καλά;] Όχι ηλίθιε. Το σύμπαν δε συνωμοτεί για να γίνει αυτό που θέλεις. Το σύμπαν συνομωτεί μόνο για να σου διαλύσει ακόμα περισσότερο την ήδη κατεστραμμένη σου μέρα. Το τελευταίο μου καλοκαίρι πριν να γίνω 'καλός πολίτης' -σε εισαγωγικά γιατί δε μου φαίνεται πως θα γίνω, άλλη ιστορία αυτή- δεν το περίμενα έτσι. Το περίμενα rave party και guaba, jager και μπύρες, θάλασσες και πρωταράδες, με φίλους, με αστεία, με χαρά, ελευθερία. Αν κάποιος μου έλεγε το Γενάρη πως αρχίζοντας από τον επόμενο μήνα, όνειρα, φαντασιώσεις, ελπίδες που είχα για το καλοκαίρι μου θα καταστρέφονταν θα γελούσα μαζί του. Όλα φαίνονταν τόσο ονειρικά. Δεν περίμενα την καταστροφή. Δεν είχα plan B. Δεν είχα plan be. Μα οι φιλίες καταστράφηκαν. Οι πρωταράδες και τα guaba και τα ποτά και τα πάρτυ θέλουνε παρέα. Και όρεξη, που τόσο μου λείπει τις τελευταίες δύο βδομάδες.  Κ

τα αποτελέσματα των παγκυπρίων έχουν βγει. Σχετικά ευχαριστημένος. Θα μπορούσα ν να με είχαν βαθμολογήσει  να είχα πάει καλύτερα -τι είναι κι αυτή η μαλακία 'θα μπορούσαν να με είχαν βαθμολογήσει'; ναι, είναι σχετικά αυστηροί οι διορθωτές, αλλά εσύ έκατσες τον κώλο σου, διάβασες όσο διάβασες και πήγες να γράψεις. Οπότε είναι καθαρά δική σου ευθύνη ο βαθμός.- 17.2 ο γενικός. ΜΙΑ ΧΑΡΑ. [UCY, I'm on my way] Οι σοξ νίκησαν. Είναι δευτέρα πρωί, και είμαι χαρούμενος. Και όταν χαίρεσαι, πρέπει να μοιράζεσαι το χαμόγελο με άλλους. Είναι ανώφελο και ηλίθιο να γελάς μόνος σου ενώ γύρω σου να βλέπεις μαύρα πρόσωπα. [όχι νέγρους. δεν ήταν ρατσιστικό σχόλιο, for once] Ξύπνα και φτιάξε σε όλους φραπέ και τοστ. Βάλε ακουστικά, άκου nu disco, άρχισε να χορεύεις σαν ηλίθιος στο σπίτι -αφού το ξέρω πως δε μπορείς να χορέψεις, ας χορέψουμε μαζί ντάρλινγκ- και κάνε τους άλλους να σε κοροϊδεύουν. Εσύ έτσι κι αλλιώς δεν τους ακούς, το μπάσο σου καθορίζει τις άτσαλες κινήσεις σου. Γελάνε μ

Δε μου αρέσει να καταφεύγω σε στερεότυπα. Όμως μπορώ να πω πως σαν Κύπριοι έχουμε κοντή μνήμη.  [Διάβαζα ένα άρθρο πριν χρόνια στα αθλητικά μιας εφημερίδας, δε θυμάμαι ποιας, για αυτό και έκτοτε το χρησιμοποιώ σαν φράση.] Έχουμε την ικανότητα να ξεχνούμε και να αγνοούμε πανεύκολα το κακό, μέχρι αυτό να μας χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Ο καθένας μας ξέρει από ένα παράδειγμα πρόσφατο, όταν χτύπησε αρχικά η οικονομική κρίση. Όλοι μας μιλήσαμε με το Χ, ο οποίος μας είπε για την ιστορία της Υ που την απολύσανε από τη δουλειά της με τις περικοπές και έχει χρέη και πόσο λυπότανε για αυτή, και τον επόμενο μήνα ο ίδιος Χ πήγε και αγόρασε την καινούρια μερσεντές σε δόσεις 'επειδή η διαφήμιση έλεγε πως τη μπι κλας την είχε σε προσφορά με άτοκες δόσεις' παρόλο που και ο ίδιος και όλοι γύρω του ξέρουνε πως λεφτά δεν έχει, μα η βιτρίνα βιτρίνα. [κάτι έχω με τα αυτοκίνητα και με τους κατόχους μερσεντές. sorry fellas, I'M NOT SORRY.] *disclaimer: η όποια ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπ

Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει ότι το μαχαίρι μπορεί να κόψει ψωμί μα μπορεί και να σκοτώσει. και η αλήθεια είναι ότι το όπλο μόνο του δε σκοτώνει. Ο άνθρωπος σκοτώνει. Υπέρ της οπλοκατοχής δεν είμαι. πόσο μάλλον τη βρίσκω ηλίθια. [o carlin το είπε ότι μόνο οι αστυνομικοί και οι εγκληματίες πρέπει να έχουν όπλα;]  Το να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου με όπλο σε περίπτωση που αυτός που σου επιτίθεται κρατά όπλο το θεωρώ ως το μοναδικό λόγο να έχει όπλο ένας απλός πολίτης. Κατά τα άλλα, να χέσω ΟΛΟΥΣ τους λόγους και τα επιχειρήματά σας. Νομίζω πως η δικαιολογία με την οποία υπάρχουν τα G3 σε κάθε σπίτι πρώην εφέδρου είναι ο πιο γρήγορος οπλισμός του στρατού σε τυχόν επίθεση (?) Okay. Όσο και να λέει ο Άμυνας και ο αρχηγός του ΓΕΕΦ ότι η εθνική φρουρά είναι αξιόμαχη, εγώ δεν πείθομαι. [fyi, είχαμε ένα 'debate' το Δεκέμβρη τέσσερις τελειόφοιτοι με το Φωτίου όταν ήταν ΥπΑμ και τον αρχηγό του ΓΕΕΦ, δεν έδωσα πολλές πληροφορίες αλλά έγινα ρεζίλι ] Η κωλότρυπα που λέγεται Κυπριακός

Ωραία η νύχτα, ωραίος και ο αιώνιος ύπνος. Ωραία τα πρόσωπα, ωραία η πινέζα. Ξυπνώ μεσημέρι για να ανακαλύψω ότι οι red sox νίκησαν. Ωραία. Ωραίο το μπάνιο που θα σου θυμίσει ότι ήσουν έξω.  Ωραίο το φραπέ [σκέτο όλο γάλα btw], ωραίο το πρέτζελ του lidl σε σχήμα ποδοσφαιρόμπαλας. Στο σαράντα το volume του lenovo. E-swing στο spotify.  Τάβλι στο dod. Να περνάς ωραία. Ένα home run του Papi. Ένα τραγούδι για να χορέψεις μόνος σου στο δωμάτιο. Μια τυχερή νίκη στο τάβλι. Το αίσθημα του νερού να τρέχει το πρωί. Ο καφές που σε ξυπνά. Το μήνυμα της δικής σου miss murder. Το πανέμορφο γκολ του βαν πέρσι. Ένα καλό αστείο.  Αυτά τα μικρά πράγματα μετράνε πολύ. Eίσαι γαλήνιος και η κάθε λεπτομέρεια σου φαίνεται ωραία. Και έτσι γίνεται ωραία η ζωή σου. Έστω για σήμερα. Let's ride. σελέστε and co, have fun out there. 

enough whining. more music. relax and enjoy. ίσως καλύτερο από το original.

*οικογενειακές επισκέψεις με κακό χιούμορ και εύκολο, ψεύτικο γέλιο *τρία φραπέ και procrastination *το δωμάτιο μοιάζει με τη λωρίδα της γάζας *σκέψεις αραδιασμένες χωρίς συνοχή Τα μπλογκ είναι μια όαση στο μίζερο σήμερα που ζω.  Τα λίγα χαμόγελα της μέρας τα βρίσκω σε ποστ του αδικημένου και μηνύματα. Είναι ωραίο να βλέπεις πως σκέφτεται ο άλλος. Είναι ωραίο να σκέφτεσαι διαφορετικά. Είναι ωραίο να σκέφτεσαι. Είναι βασανιστικό να σκέφτεσαι πολύ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δρακουλίνα για αυτό . Hasta pronto.

Ακόμα να καταλάβω ότι οι παγκύπριες τελείωσαν. Που σημαίνει τι; Ένας μήνας χωρίς έγνοιες. Ένας μήνας ελευθερίας. Ένας μήνας για να τον περάσω με φίλους και την τελευταία βδομάδα με δικούς και συγγενείς που θα μου εύχονται 'καλός πολίτης'. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Ο πατέρας μου προσπαθεί να συνηθίσει τη σκέψη του ότι μεγάλωσα. Η μητέρα που προσπαθεί ακόμα να καταλάβει το πώς μεγαλώνει το εφηβικό μου μούσι. [το οποίο παρεμπιπτόντως δε θα μεγαλώσω ακόμα πολύ για να μη μοιάζω με το Μπιν Λάντεν χωρίς κελεμπία] Και τώρα τι με περιμένει; Δεκατέσσερις [24 για άλλους] μήνες κωλοβαρέματος, δυστυχίας, έλλειψης έμπνευσης, καταστροφής, μήνες 'αποτελμάτωσης των ονείρων, ιδεών και οραμάτων' [βλογημένη ανάλυση του καβάφη, σε θυμάμαι ακόμα] Πώς να περάσω το μήνα που μου απομένει; Τι να πρωτοκάνω; Τόσες ωραίες στιγμές μπορώ να περάσω ... ... Τι να κάνω; Ο κόσμος μου καταστράφηκε μέσα σε δύο μήνες. Τι να κάνω; Οι φίλοι οι πολλοί γίνονται φαντάσματα. Τι να κάνω; Το

Όλοι κάποτε ονειρευτήκαμε να γίνουμε διάσημοι. Viral. Internet sensations. Κυρίως στην ηλικία της 6ης δημοτικού [μου], βλέπε περίπου 2007-8. Τον καιρό, δηλαδή, που έγινε της 'μόδας' το MSN messenger [και όλοι είχαμε ένα άτυπο διαγωνισμό ποιος θα είχε τις περισσότερες επαφές στο εμεσέν του]. Από τότε, κατάλαβα τη δύναμη που είχε το internet. Και από τότε, κατάλαβα ότι η πληροφορική ήταν αυτό που μου ταίριαζε. Το πρώτο μου 'podcast' που είχα ανεβάσει, με ένα φίλο κολλητό μου θυμάμαι, ήταν ένα κακόγουστο αστείο που κάναμε στο messenger. Είχε πρωτοεμφανιστεί το windows live, [το οποίο συμπλήρωνε το mediocre windows vista] το οποίο έδινε στους χρήστες του τη δυνατότητα αποστολής ηχητικών και βιντεομηνυμάτων.  Μια καλή ανοιξιάτικη μέρα, ανοίξαμε το λάιβ και στείλαμε ηχητικά μηνύματα σε 2-3 συμμαθητές μας, διάρκειας 10-15 δευτερολέπτων -επειδή τόσο ήταν το όριο-. Αποφασίσαμε ότι μας λέγανε ΟΒΑΚ [δε θυμάμαι τι ακριβώς σήμαινε το ακρώνυμο τώρα, πάντως είχε σχέση με βοθρ

my mood right now. *moving head randomly* [edit:link fix'd]

Κατά τα άλλα το γραπτό ήταν εύκολο. Μια άσκηση στο Β' μέρος εδυσκόλεψε τους παραπάνω, με όσους εμίλησα καταλαβαίνω ότι είμαι ένα από τα ελάχιστα άτομα που εκαταφέραν να τη λύσουν [με μια μαφία of course]. Ήταν τζαι το τρίγωνο, το εγγεγραμμένο στην έλλειψη. Αφού ξέρετε ρε κάχτοι ότι ακόμα τζαι ένας καλός μαθητής τρώει μισήν ώρα μέχρι να φκάλει μια σχέση μεταξύ των δύο ημιτόνων. [btw, ημφ+ημθ=2β^2/(β^2-α^2), παρακάτω εν προχωρά] Γιατί βάλλετε μιαν άσκηση που μόνο ένας των gce ή ασιάτης [stereotypes op] εννα καταφέρει να λύσει; Μόνο οι μαθητές gce τζαι ιδιωτικών έχουν ψυshήν έννεν; Τα παράπονα που εννά ακούσετε σύντομα, τζαι οι καφκάες που εννά κάμουν οι διορθωτές αξίζουν σας. Full stop. ένα δεκαοχτώ για να είμαι χάππυ. ευχαριστούμε θερμά το σπόνσορα του σημερινού εμετού του μπούλμπιου, θεματοθέτες παγκυπρίων εξετάσεων μαθηματικών 2k14. [όμως αντισταθμίζει που εννα φάμε σουβλάκια πόψε] - r.i.p. μόντη

Έχω καιρό να ποστάρω μουσική. Η έμπνευση τελειώνει σιγά σιγά. Μεγαλώνω. Σε ηλικία. Σε γνώσεις. [Όχι σε ύψος.] And we're beautiful. We're doomed. *you feel terrified at the thought of left behind, of losing everybody, the necessity of dying we kid ourselves that there's future in the fucking. But there is no fucking future.